Evet, evet… özlüyorum sesini,
özlüyorum gözlerini… Kahvesinden içip,
artık ılık parmaklarından,
kapanıyor gözkapaklarım.

Anlamak zor Oğuz’u, Aşk’ı sırtında kambur,
cümbür cemaat asıyor herkes sevdiğini,
bir Oğuz biliyor kıymeti, kıymetsizlik evinde,
evet, evet.. özlüyorum yine sesini.

Bilmiyorsun nasıl geç kaldım zamana,
içimde ihtiraslar, hıçkırıklara boğulur vakit,
Sen’sizliğin ömrünü yaşadığım sakit,
bilmiyor vakit neler kaybetti ikimizden.

Bilseydi bizi, bir an bile geçmezdi zamandan.
Ne çok alacaklıyım zamandan…
Bir ömür Aşk görebiliyorken gözlerinden,
ne de çok alacaklıyım zamandan…

Camdan Kafes / 07