Özür dilerim…
Küçükken defalarca uçması için havaya attığım ama her defasında yere düşürüp öldürdüğüm ördekten özür dilerim.
Okuldan kaçtığımda yalan söylediğim annemden.
Tanrıdan, kendisine bir zamanlar inanmadığım için.
Özür dilerim kimseyi görmek istemediğimden.
Sevgisini heba ettiklerimden… özür dilerim benden sevgi görmeyenlerden… özür dilerim çok sevdiklerimden karşılıklarını vermedikleri için kendimden…
Özür dilerim kendimden.
Sigara içerek kirlettiğim ciğerlerimden, heba ettiğim gençliğimden.
Özür dilerim “Kibir Kokuyorsun” dediğim kişiden!
Özür dilerim ”sinirlensen de beni ilgilendirmez” derken haksız olduğumu bildiğim halde haklıymış gibi davrandığım kişiden.
”Unuttuğumu sandıkları” kişilerden…
”Duymadım aradığını” dediğim kişilerden…
Özür dilerim yalan söylediklerimden, özür dilerim yalan söylerken aslında yalan söylediklerini bildiğim halde inanmış gibi yaparak kandırdığım kişilerden.
Öldürdüğüm boş zamanlarımdan.
Görmezden geldiklerimden, görmezden gelenler için kendimi üzdüğümden özür dilerim.
Ve sanki hayata dair her şey benim aklımdaymış akilane konuşmalarımdan, nasihatlerimden ders çıkartmadıklarında ”Kendi bilir” dediklerimden… Yine söylediklerimden sonra bile kötü duruma düşenlerden ”ben söylemiştim” dediğim için de.
Hiç istemesem de elimi uzattığımda, elini uzatmayanlara öfkelendiğimde. Dünyanın bir oyun olduğunu anlamayanlara ”cahil” dediğimde. Sanki hep yaşayacakmış gibi olanların gerçek benliklerini bilmediğimden aşağımalarımdan özür dilerim.
Ve ben, hayattan özür dilerim, ömrümden, kirlettiğim ne kadar güzel duygu varsa, seviyorum deyip, sevmediğim insanlardan özür dilerim.
Yağmur yağarken doyasıya ıslanmadığım için, kar yağarken çocukluğumu evde hapsettiğim için, karamsarlığım yüzünden iyimserliğime haksızlık ettiğim için özür dilerim.
Tabiata az değer verdiğim için, Aşk adına kopardığım papatyalardan ve güllerden de özür dilerim… ve sularken suyunu fazla kaçırdığım çiçeklerden. Arılardan ve tüm doğadan özür dilerim.
Yumrukladığım insanlardan özür dilerim. Yumruk yediğimde güçsüzlüğüm yüzünden yüzüme dargınlığımdan. Saçlarımın siyahından özür dilerim, sıkıntılarımla onları beyazlattığım için ve sakallarımdan da özür dilerim.
Gözlerimden de, görmek istemediklerini gösterdiğim için ve görmek istediklerini göstermediğim için özür dilerim.
Kimsenin anlamayacağı karışık düşler kurduğum için zihnimden, fikirlerimi sarih bir dille yazmadığım için ve binlerce Aşk satırı yazarak kalem tutan parmaklarımı acıttığım için özür dilerim.
Babamı az ziyaret ettiğim için özür dilerim. Ve bana vermiş olduğu değerleri, sanki bana aldığı oyuncaklarmış gibi kırdığım için… çok ama çok özür dilerim baba.
Ve tanıdıklarımdan ve tanımadıklarımdan özür dilerim. Dolmuşta kendisine sırf açık giyinmiş diye yer vermediğim kadınlardan… sigara ve ter kokuyor diye yanından kalkıp ayakta gideceğim yere kadar gittiğim için özür dilerim. Kim bilir benim hakkımda ne düşündünüz, ama ben sandığınız insanlardan değilim, yine özür dilerim.
Çizdiğim karakalem resimler için kağıttan, kurşun kalemden ve kalemtıraşımdan da özür dilerim. Benim için tükenen ne varsa hepsinden.
Güneşten de, O’na her gün teşekkür etmediğim için günümü aydınlatırken, alışılagelmiş bir şeymiş gibi davranıp, her gün tepemde olmasına rağmen görmezden geldiğim için. Keza Ay’da öyle, gecemi süsleyen beyaz yüzüyle her gece yerindeyken ben onu görmezden geldiğim için özür dilerim ki, Rabb’im bunları benim için yaratmışken, buna şükretmediğim için özür dilerim.
Saatten de özür dilerim, bana zamanın geçtiğini tik-tak sesinden haykırsa bile duymazdan geldiğim için ve kulaklarımdan da öyle, duyduğu halde duymazdan geldiğim için.
Dudaklarımdan da öyle, söylemek istemediklerini söylettiğim için.
Kısacası, beni üzseler bile, onları öldürsem bile, onları kırsam bile ve beni kırsalar bile ve aklıma gelmeyen ama özür dilemem gereken herkesten ve her şeyden özür dilerim.
Kahve Etkisi’nden de Özür Dilerim… Yarım bıraktığım için.
#OD | Bendeniz * Bilmiyorum