Sana ve Yaşama Dair;
Rüzgar, yüzümü okşayıp, sakallarımın arasından gamzelerime dokundu.
Ve güneşin sıcağı, binlerce kilometre uzaktan dokundu tenime, biraz yaktı.
Ve saat günümü tarif etti ve bunca zaman gerçekten istediğim gibiydi,
çiçekleri tanıdım, kokladım,
şu kedileri ve köpekleri tanıdım, sevdim,
insanları da tanıdım,
kimiyle iç-içe geçtim, sevdim,
kiminden nefret ettim saatlerce, aylarca, yıllarca, ömrümce.

Yağmuru tanıdım, toprakla seviştiğinde kokusunu çektim içime,
ıslandım saatlerce altında, cebimdeki bazı şiirler sırılsıklam oldu hatta, okunamaz hale geldi.

Kar yağdı, soğuktu ama buna rağmen sevdim…
çünkü soğuk olsa bile masumdu, soğukluğuna rağmen yumuşacıktı.
Hatta çirkin birkaç kardanadam bile yaptım, kendime benziyordu.

Kuşlar tanıdım, birkaç martıyı sevdim, onlar beni çığlıklarıyla uyandırdılar yeni günlere,
bu cırt seslerine rağmen, tüylerindeki grilikleri sevdim.

Akşam oldu, sabah oldu. Günler geçti, haftalar ve aylar, sonra yıllar geçti ilk günümün üzerinden.
Uzandım çimlerin üzerine, gökyüzünü izledim saatlerce, bulutlardan şekiller yarattım zihnimde.
Özendim sonra bulut olmaya, özendim beyazlıklarına, güzelliklerine.

Mesela koştum dakikalarca, nefesim kesilene kadar var gücümle koştum.
Mesela bağırdım avazım çıktığı kadar.
Şarkılar söyledim çirkin sesime rağmen.
Şiirler söyledim, boğuk sesime rağmen.
Ve dönüp ardıma baktım,
evet, ben sevmiştim yaşamayı,
her ne kadar isyan ediyormuş gibi görünsem de Yaratıcıma,
aslında şükrettim tüm güzel dakikalarıma, tüm anlarıma.
İyisiyle de, kötüsüyle de olsa, güzeldi var olmak.
Tanımak güzeldi her şeyi, herkesi… kötü olmalarına rağmen…
Bilmek güzeldi her şeyi, herkesi… kötülüklerine rağmen.

&

Evet Ahlâl’im, hayat sandığımızdan daha güzel.
Biz her lahzayı daha güzel olabilirdi ihtimaline takıp kafayı, elimizdekini önemsemedik.
Ve şimdi benim de içimde yeni filizler var, yeni ağaçlar.
Ne zaman tutuştururlar, bilmem.
Ne zaman yakarlar içimi, bilmem.

Buna rağmen, hayatımdaki her şey güzeldi. Güzel olmaya devam edecek.

#Meftun * Her şeye rağmen!