Olgunlaştım yazmaktan, artık şair oldum.
Buna eminim, sana aşık olmakta da birinciyim,
şairliğim şüphelidir yine de,
gölgemi ezmekte de sen kadar ısrarlıyım.

Israr ettikçe yavaşlayacak nefesim,
beklediğim gökyüzünün yere inmesi,
karıncalar sarıp bedenime, bereketlendirdim,
yağmur yağdı, boşa gitti çabalarım.

Bilekliğim kalmıştı ellerinde,
senden daha değerli değiller, anısı var,
onda da ısrarlıyım, geri alacağım.
Aslında bu da bahanem sayılır.

Sen kadar olamasam da budalayım,
budanacak kadar aşık Yağmur Ağacı’ım.
Derin çizgilerle belli yüzümden aşk,
derin denizler gibi basınçlı gökyüzüm.

Oğuzhan Deniz * Ne anlatmaya çalışıyorsun insanlar?