Yazdığım en güzel satırlarda, en büyük aptallık,
seni yazmak olsa gerek, beni görmezden gelmek,
başka hangi aptalın işidir? Etini kopartır günahlar,
canımı söker aşk’ın, başımda ezelden sen varsın.

Ben aşktan ölmek üzere yaratılmış, yolu yarılamış,
terk edilmişlerin yolu izimdir, dizim kırık yolunda,
yürümekle eskimedi yolun, onlar unuttular da,
ben hala aklımda tutarım seni, aşkıma lades.

Şimdi bir kaç satır saçmalayıp, gideceğim yatağıma,
yattığım an aklıma üşüşür binlerce düşünce martısı,
Aşktan şehit düşünce uyuklarım sabah olana dek,
uyanırım ölümden, yeni ten ve yeni bir Aşk, senden.

Söyle şimdi, insan nasıl kurtulur senden, öte yanda gurur.
Suçu bir kanat çırpa öksüzlüğün aşkın şahadetinden olur.
Durur bir köşe de yazdıklarım, bundan akıllanırım,
okumadıkça sen, ben Aşk’ı yazacağım, öğreneceksin.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 246