253 adım var aramızda.
Sanki 200 milyar ışık yılı uzaktasın.
Bende istiyorum, uzanıp yatağa,
rahatça, içim yanmadan uyumak.

Uyumak zorlaştı, yağmur değdir gözkapaklarıma.
Tuzundan yansın gözbebeklerim, beklerim…
Acı artık sen değilsin, çözdüm kimyasını.
Ama gülmek ağırlaştırır yanaklarımı.

Seni bana umudeden kalbimin de,
uykusu kaçık, candan tatlı uykudan da vazgeçtim.
Ve elime mum damlatıp hissettim erimenin hazzını,
acısı aşka, aydınlığı yağmura armağan ettim.

Aramıza şiirden bir set çekip,
yeryüzünü ikiye ayırdım ve sen de
karşıda kaldın, aşk bir kaşıklık mezen,
semazen de kan kustu, martı da.,

Oğuzhan Deniz * Delice dönüp, adını zikreden boş insanlar.