Sen, Oğuzhan Deniz’de bir gemi.
Sen, denizimde bir gemi.

Dağları yuttu demin yine dalgalarım. Gözlerimden döküldü her damlası.
Şükür Allah’a…
En güzelini sevdirdi,
en güzeli sevdi…
Sönmez sevdamın ateşi,
zemheri soğuk olsa da,
ateş saçar göğsüm,
Sen seversin kalbimin Sen atışlarını…

Sen benim denizimde bir gemi,
fırtınalarımdan sağ çıktın,
kasırgalar döverken yüzümü,
Sen dokundun…
Sen okudun sakallarımı,
gözlerimden öğrendin bakmayı.
Bak,
öyle bir bak ki,
başka bakışlar utansın Aşk’la bakmaktan.
Öyle bir bak ki,
şaşsın bakışları,
öyle nakış nakış bak,
bak ki,
nakşet kalbime kendini.

Sen, benim denizimde bir gemi,
kimse sağ kurtulamadı bu denizden,
Sen hariç,
Sen kalbimin tek haraç verdiği,
Sen başka herkesi hariç bırakan,
Sen, Sen’in yanındayken bile kalbimi Sana aç bırakan,
Sen, Sen’inleyken bile Sen’i özleten…
Sen, kıyılarıma vurma.
Sen, kal hep içimde!

Sen benim denizimde yakamoz,
rengarenk balıklar,
bilirsin, su şeffaftır,
mavi görünür ya uzaktan,
Sen yine netsin çıplak gözle ufuktan,
yüzüp geliyorsun aklıma.
Sen, kıyılarıma vurma.
Sen, kal hep içimde!

Sen, kalbimin en güzel keşfi,

Sen, sevgimin en güzel meyvesi,
Sen, cengimin kılıç kalkanı,
şu an ölsem, yine de seveceğim,
Sen, sevdamın en güzel edası.
Sen canım Sen,
Oğuz’un en güzel kafiyesi,
bilir misin bu kafiyeyi?
Bak bu yarım kafiyem,
bir redif bıraktım busesine,
tam kafiye zenginleşti,
tunca tunç aktı içime cınaslı…
yine Sen’i,
ne de güzel sever Sen’i…

Sen denizimde tek gemim,
tüm saçma benliğimden irkildim,
Sen biriktirdim,
ben biriktim,
ilktim,
güneşin doğuşuna,
batışına,
izbe bir köşe başında,
bekledim,
eski aşıklar gibi,
demode,
eskiz resimler gibiyim.
Sen, kıyılarıma vurma,
Sen, kal hep içimde!

Korku içimden korkup kaçtı Aşk'ından...
İçinden dışına Sen taşmış Aşığından...
Ben, nefesinde Sen tutmuş Adam...
Korku da korkup kaçtı Sana Aşıklığımdan...

Benden geriye Sen kalana dek yanacağım.

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Sen Benim Denizimde Bir Gemi / Gözleri Sen’den başka bir şey görmeyen adamdan da korkulur…