Şimdi şöyle bir bakıyorum da geceye,
nasıl sessizliğine hapsetmiş.

Tek bir çıtırtı dahi yok etrafımda.
İşte, gecenin sessizliğini bozuyor sesin.
Sen konuşmuyorsun ama ben duyuyorum.
Kim Sen konuşmasan bile Sen’i duyar?

Belki de gece ondan sessizdir.

Sen’i duyabilmek için, gömüyordur tüm insanları kendine…
Belki de dünya, dünya istiyordur gece olmasını.
Sen’i uyurken izlemek için,
mesela, uyku da bundan vardır belki.

Sen uyu diye.

Sen’in uyumadığın geceler, seviniyordur gece.
Uyku da ıstırap içindedir ama.
02:32

#OD | Sevgiliye Mektuplar – Bir Süveyda Hikayesi / 22