Olmayışına rağmen yanımdaymışsın gibi,
dibi görünmeyen kalbimin karanlığı aşk.
Bu aşk başımdan aşkın,
aşıp yolları bir-bir,
rüzgardan aşınan tenime dokunsun Aşk’ın.

İyileşirim,
Aşk’ın Gölgelikten çıkar o an,
ilime değer de aklım bir daha şaşmaz,
rüzgar soğuk aşılamaz,
basitçe meltemleşir,
rüzgarsızlıktan dünya evim matemleşir.

Öyle bir dengesin kalbime,
tam ilime denk,
yakışır boyun boyuma,
boynum da feda,
keza değmesin gözlerime senden öte.
değerse başkalaşsın nefesim,
ecelim gelsin.

Ebediyetle savaşa tutuşmuş aşkına bak,
yansıması görüntümdür,
baştan aşağı süz.
Büzülen dudaklarımdan tek çıkan ismin,
ismim bir anlam ifade etmiyor artık.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 023