Yine bu sigara dumanı kokan odadayım,
duvarlar, ezmek istercesine üzerime geliyor…
Ben öyle sanıyorum sensizlikten, oturup yazıyorum,
sensizliği, kahrımı, camının acısından bahsediyorum.

Senin anlamadığın bir dille, süslü şiirlerle,
elime avuntundan başka bir şey geçmiyor,
gönlümü dindirebilmek şiirlere kaldı ya,
yazık bana, bak bana, bu halimi de sevmezdin.

Sevilmek için değil çabam, zaten çabalamıyorum,
sadece seni istiyorum, konuşmasan da hani,
konuşsan da şenlense yüzüm, afedersin sevgilim,
bencilliğimi bağışla, yine kendimi düşünüyorum.

Aşk kendini en iyi şekilde, başka birinde,
düşünebilmek değil mi zaten? Sen kendini,
böyle çok düşündüğünden gitmemiş miydin?
Ben düşlerinden düşüp, ölmemiş miydim sonra?

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 182