Göremiyorsun değil mi? Körlük başa bela,
belalar bırakmaz peşimi, ben senin peşini,
üzüldüğünü biliyorum da üzülüyorum,
yine de üzüntümden önemli değil Aşktan.

Nasıl da sensizlik hastalığına düştüm,
düştüğüm gündür, şiirsel bir yatalak,
bir-bir yazacak, elbette inanacaklar,
senden başka herkes, yüz sürecek.

Bir dua etsen aklıma, unutur aniden seni,
bir beddua etsen, kımıldamaz yerinden bela,
aşkım bela kalkanı gibi korudu gönlümü,
bundan bildim ben Allah’ı, sığındım.

Sığındığın şarap bardaklarından yansır görüntün,
ölümlülüğünü hatırlatır bardakta-ki ruj izlerin,
ölümünü hızlandırdığın için ellerine nefretteyim,
tam da bu yüzden bela yüzüne değecek, üzüleceğim.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 144