Ruhuma bu denli denk gelemezdin eğer kainat kendiliğinden var olsaydı.
Ruhum bu denli Sen’inle dolmazdı eğer ruhunu hissetmeseydi.

Bunca şeyi yazamazdım bu denli ruhuma dolmasaydın.

Bu, bizden çok kağıt ve kalemin aşkı.
Yazan ellerim, yazdıran gözlerin.

Bunun bir anlamı olmalı.
Nasıl dayanıyor ruhum bu yalnızlığa?
Nasıl da ”Sen” diye canı çıkıyor da ölmüyor?

Hayatımın Sen’sizlik sahnesindeyim.
Kimsesizim, yalnızlığım ve ben.
02:14

#OD | Sevgiliye Mektuplar – Bir Süveyda Hikayesi / 44