Gel de dirilsin yeniden el-Alem,
bilirsin-ki senin yüzünden şereflendim,
yüzümden düşenlere aldırma,
saçımda-ki beyazlar sen şerefindedir.

Yolunda eskittiğim hayatta şerefimdir,
peşinden gelmekte yollara şereftir,
kadehi şerefine kaldırılan yağmur,
sana adını verdiği gün şereflendi.

Yıkık ruhumudan topla aşk taşlarımı,
kırık bir duvarın esrarengizliği gibi,
iliştir yerine, gülümsetir duvarı da,
kırıklığımdan çakıldı yüzüme tabloların.

Ve bu duvarda asılıdır her şiirim,
hayatları son bulur asıldıkları an,
nefessizlik girdabında boğulurlar,
martı bunu görünce, şükretti haline.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 096