Seni anlatamayıp, başka her şeyi,
sana benzetip anlattım, anlatmakta dahil.
Bu aşık cahil, cahil aşıktır emin ol,
âlemler bilgiye aç, aşk bana aç.

Kemirir kemiklerimi, topraksız sızlar,
onlar inanmadılar, inançsız inanmaz,
yağmur ne hikmetliydi, ne hükümlü.
Allah’ın kudretinden bir serinlikti aşk.

Ateşe döndü sonra derin denizler,
ciğer yakıp, aşkı duman edip, yine yaktı.
Yakı bir yığıntının yası, yakıntıda aşık,
ateşte söndü sonra, yağmur yağdı yine.

Denizler tekrar doldu, kavuran aşktan,
dünya güneşle ısınıp var etti yağmuru,
işte aşk böyle harmanlanarak hediye edildi,
Oğuzhan Deniz’e, o da yağmura emanet.

Oğuzhan Deniz * Emaneti de emanet etti insanlar.