İçim çok karanlık, bıraksam tüm dünyayı ablukaya alır güçte. Bir nevi karanlıkta bırakacak her şeyi, bir örtü gibi. Öyle uzun cümleler kurdum ki şehit oldu bağlaçları bu dünya yüzeyinin çamurdan şekillenmiş toprağına sebepsiz. Evet, insan gibi sebepsizdi başlangıçta tüm bağlaçlar ve amaçsızdı şu iki insanı birbirine sımsıkı bağlayan aşktan bozma hissedişler.

Bu karanlığın nedeni “aşk” değil. Aşk, bir nevi amaçtır insan yamacında. Düştü düşecek insan bu uçurumdan, neredeyse!.. Aşkı yazdığımdan bu yana değişmedi yazgım, buna rağmen yazdım. Ne kadar tüketirse aşk, o kadar yazdım! Denizler oldu mürekkebim, ismimden gelirdi, onlar bana önceden ozan derdi hatta.

Şimdi hiçbir nedeni yok, insanlar ölüme yürüyorlar, bilmiyorlar. İnsanlar ölüyorlar, neden öldüğünü dahi bilmiyorlar. Evet, amaçsızlık uğurunda savruluyorlar. Tüm bu tükenmişlik ve masiva içinde aklımca doğru yerdeyim, burası benim konumum, buranın dışında tüm kötüler, aslında içimde tüm kötülükler, bir-bir öldüler. Işık, Oğuz oldu tüm şeffaflığında.

Kelimeler;

Kelimeler insanlara istediğini yaptıracağın soyutlardır. Somutların somut olabilmesi için tek soyut şeydir kelimeler. Onlarla bir ev yaptırabilir, birini kendine aşık edebilir, aşkını anlatabilir ve birinin ölüm emrini verebilirsin. Kelimeler işte bu yüzden çok güçlüdür! Ve cinayet kelimeler, inayet kelimeler ve ölüm kelimeler vardır… şiirler ise aşıkların kelimeleridir.

Şiir Kelimeler

Ben en çok şiir olan kelimeleri severim. Çünkü şiirler isyanları, prangaları kıracak, ülkeleri devirecek güçte ve aynı zariflikte bir kadının ıslak gözleriyle. En iyi ressamın en iyi tablosundan daha iyi resmedebilir kelimeler bir kadını ve onun ıslaklığını. İşte bu yüzden ressam değil, şairim… bana ne kadar şair diyebilirsen, işte o kadar şairim… yada sana ne kadar aşıksam, ben o kadar şairim. Tuhaf olan tüm bu karanlığın içinde bunu tercih etmiş olmam… baksana, dünya yanıyor, ormanlar yok oluyor, insanlar ölüyor, öldürüyor, öldürülüyor ama ben aşkı seninle yazmak için çabalıyorum. Daha önce de söylemiştim, “Tüm bunları benden geriye bir şeyler bırakmak için değil, senden bir şeyler kalması için yazdım!” Çünkü, bilinmesini istedim insanlar tarafından. Bunun yanlış olduğunu anlamam çok uzun sürmedi ancak buna rağmen anlatmaya devam ettim.

Ben bundan vazgeçmem, insanlar ölmekten, öldürmekten, öldürülmekten vazgeçmezler. Ben bundan vazgeçmem, insanlar aşktan vazgeçmekten vazgeçmezler. Ben bundan vazgeçmem, insanlar anlamsızlıktan vazgeçmezler. Benim vazgeçmediğim ne varsa insanlar ondan vazgeçmekten vazgeçmezler. Çünkü böyledir! Çünkü öyledir insan!

Canım ne kadar yanacaksa o kadar yanıyor, artık alıştım! Elbette vazgeçtiklerim var, insanlardan vazgeçtim, hem de hepsinden, bir çırpıda vazgeçtim. Onlara iyi olmalarıyla ilgili nasihatlerim kalmadı, evet öyle oldu… insanlardan ve insanlıktan vazgeçtim ben. Çünkü öyledir insan, çünkü böyledir… Vazgeçtim, çünkü insan olmaktan utanıyordum!

Cinayet Kelimeler

Seninle ilgili ne varsa hepsinden hem pişmanım, hem de hiç pişman değilim. Bunu özetlemek gerekiyorsa, “Seninle ilgili hiçbir şeye keşke demedim.” diyebilirim.

Anlamadın değil mi?
Seninle ilgili yaşamadığım ne varsa, işte onların hepsinden pişmanım.
Seninle birlikte yaşadığım ne varsa, işte onların hiçbirinden pişman değilim.
Keşke demedim…

Öyle güzel bakışların var ki,
imkanı olsaydı, o bakışlara sarılabilseydim,
olası değil ölümsüzlük ikimiz için,
ikimizin vakti de kısıtlı ama yaşamaya değer,
ne nadir, ne ender varlığın,
ne aşık, ne maşuk varlığım sana,
ne kadar anlatırsam anlatayım,
anlaşılmayacak nasılsa aşk.

İnayet Kelimeler

İnsanlar, evinden uzakta!

#OD | Bendeniz * Şiirlerden evler yaptım, yakıp ısınabileceğin kadar sayfa!