Bana göre,
seni benden alanın ili,
ilden saymadığım için fazladır böyle,
ne hikmettir bilmem,
senden nefret etsem,
şiirlerim gibi olursun,
kimse görmez.

Kimse değer...

Kahverengi gözlerimden,
aşk bulaşır,
yeşil gözlerinden bana bulaşmıştı.
Bu kalbimin davası,
gurur mahkemesi,
ne çilek eziği bir kokusun burnuma.

Artık önemli değil başka insanlar,
senin için başkaları hep...

Anlatıyorum,
anlatmaktan başka işim
yoktur düşüncenden başka sözüm,
özlediğim için böyle boynu büyük,
hörgücüm bu yüzden omuzumdan düşmez.

Asık yüzümden bin parça ahvallerim,
kaçıp kurtulmak istediğimde...

Beni görmek,
onlara huzur verir de,
sen uzaklığından göremezsin onları.
Onlar kadar değersizleşip
bir gün,
kalbime sığmadığından,
çıkacaksın.

Gönlüme yalvarıyorum,
unutması için,
unutabilmek için,
aklımı...

Yalanlar söyleyip kandırabilsem seni,
kendimi kandırabildiğim kadar seni,
seni kendimden fazla önemsediğim kadar,
kendimi önemsemiyorum ölün kadar.

Ne ciddi bu aklımın aciz, bitmiş aşkı,
bu aşkımın bitmiş hali, düşün...

Aşığım bir başkasına bile aşık değilken,
yanımda değil de,
neden aşığını görmez,
gözlerinin yeşili körlere ışık satar,
delirir en akıllısı, ben kadar delisi akıllanır.

Kime gidip,
yeniden delireyim?
En...

Vicdanın nasıl dayanıyor,
bilmiyorum,
başkası olsa eritirdi buz yatakları,
sırtıma saplı aşk kancalarından kurtuluşa,
yüzümü güldürecek bir düşüncesin.

Bu alemin en asil aşığı da,
aşkının şairi de benim,
bu konuda...

Artık hatırlamaman normal de,
unutmanı unutamıyorum, budalayım,
aşk evreninin padişahıyım da sözüm geçmez,
dinlemeyen Martı’m gökyüzümün şairi.

Vakit nasıl sonsuzlukla eş...

Bilmediğin çok şey var, bilemediğin,
benim kadar aşığı taşımak ağırdır,
haksızlık etmektir peşinden gelmek,
kabullenmen doğru olan değildir.

Aşk ayaklarımın altında, rezil ettim…
Aşkı da elime-yüzüme...

İhtiyacımsın, dünyalıklar kapısının,
önündesin, sözümü bilmezsin de, oku…
Ne zararlı bir ihtiyaçtır aşkın,
aşkın tek ihtiyacı benim, öldürüyor.

Zayıflarım bazen, aşk tufanı kırar-döker,
yapraklar gibiyim bundan nefret...

Aynanın tam aksindeyim, aynı deliyim,
aynı berduşluk aşkına eğilip su içerim,
kaynağı ayak izlerinden fışkıran âb-‘a
şükredip, az kalmış azığımla beslenirim.

Kaburga örtümün altında aşkının ekini,
kandan beslenen bir...

Sevmek zor iş midir? Elinde değildir,
seni görenler, sever, bilirsin,
seni görecek tüm gözleri kör ederim,
aşkıma secde eden martılar askerim.

Aşkının anlamı, anlamadığın için gereksiz,
bilmediğin için kalbimi, incitirsin...

İki kelimeyi bir araya getiremeyen,
halim bu iki kelimeden iç açıcı değil,
seni seviyorum diyememiştin,
korkusuzca, sarılıp, gülümsememiştin.

İşte bundan fırsat bilip, tüm hırsını tükettin,
minik bir bebeğe...

Fikir ve aklın elinde olsa vazgeçmek,
için neden yanmıştı onca sene? Bilmiyorsun,
için gerçekten yanmadı henüz, bilmiyorsun,
yanıyorsun aşkımın zerresinden, ölüyorsun.

Seni yaşatmakta kalbimin işi, dişim
tüm düşmanlarımızı...

Ben kaplumbağayım, adımlarım yavaş,
62’den tavşan kızın aşk adımları hızlı,
yetişemiyorum da, dişleri kocaman,
kurdun kırmızı başlıklı kızı da sensin.

Bu yüzden bir baltanın keskinliği aşk
ve ormancının baltası kadar...

Sana dokunanlardan farkım var,
Aşk dokunuşlarım tüylerini ürpertirdi,
televizyonun ışığında uyuyuşumuz,
gözlerine batıyordu, gözlerimin ışığı…

Canın yanmasın diye kapardım gözlerimi,
ışık kaynağına ışık satmaktı...

Aşk’ın Gölgesi Gri, gözleri kahverengi,
ruh hali karamsar da adı Aşkın Ümidi,
dolu yüreğinden yığınlarca özgür söz,
dudaklarından dökülmedi tek bir söz.

Buna rağmen, ben özür diledim senden,
Özür Dilerim, özledim...

Yalanmışsın güya, buradasın ya işte,
sözlerimdesin, bazen gözlerimdesin,
en önemlisi kalbimdesin, kim desin?
Ne desin de unutayım seni, utanırım…

Küserim dünya milletine, hangisi?
Ne dengidir aşkıma, senden ötesi...

Şu sıcacık nefesim de kalbimden,
kalbim aşkınla dolup taştı, sığamaz,
şu sıcacık nefesimle erittim güneyi,
duymadı kulakların çığ seslerini…

Duymamaktasın, habersizsin ızdırabından,
bunu sadece ben yüklenirim, yerde...

Hatırlamak zamanının laneti aklımın yeri,
yeri-ğöğü yaratandan aldım aşkı, bilir misin?
Bu yüzden vazgeçmem senden, bilemezsin.
Senden önce de Allah’tan vazgeçmedim…

Delirmiş birinin sözlerinden...

Beni bıraktığın yerde asılı ruhum,
dar ağacının kurulduğu telefon ahizesi,
tüm şehir duymuştu ağlayış seslerini,
tamamlanmadığı için resimin, doğa eridi.

Anlamsızsın, gözlerin bir o kadar derin,
kaybolmaktan korkuyorken...

Tırtıllar açlıktan öldüler, seni görmeyenleri,
kelebekleşmek için ördüler kendilerini,
çıkamadılar bir daha ve çıkanlar uçup,
bir bataklıkta intihar ettiler, öldüler.

Kozayı anımsatan kaburgalarımın kelebeği,
kalbime bak, sana...

Nasıl da gülümserdi dünya, benimmiş gibi,
benimdi, gitmenle yüz bulup yeryüzü,
tüm güzelliklerimi kustu, gece gizlemişti,
karamsarlığıma öncü terk ediliş adımların.

İnatla gülümserdim, benim bildiğimden,
gitmenle düşen yüzüme...

Hazır bir işkence kasabasıdır aşk’ın,
taşkın yüreğimden alır bereketini,
ben bitmedikçe bitmeyecek hürmetim,
nefesime yettiği kadar ciğerim dolu aşkla.

Aşk yaşta da değil başta da, başıma bak,
ne deli fikirler var içinde...

Şükür, dilimden düşmedi de şükür,
sen düştün gözlerimden, gözlerim uçurum…
Bunun için midir peşinden atladım,
senden daha ağırdı aşkım, yere çakıldım.

Şimdi çakıllar kadar farksızım gözlerinde,
sende düşüyorsun da...