Hiç bir anının tekrarı olmayacağından,
hiç bir anını kaçırmak istemiyorum,
ve benzerin olmadığından tadamam aşkı,
dudaklarının anı ile birleşsin dudaklarımın anı.

Şarkılar söyle güzel sesinden, sustur beni,
konuşamam zaten...

Hiçbir aşığın hatta aşığının elinden gelmez,
bunca şiirin altında adım vardır da,
üstü senden bahseden ilham yükleridir,
bulutların yağmur yüklü süzülüşleri gibi.

Ne anlarsın-ki sözlerimden? İnanmazsın da,
ne beklersin...

Sigaramın son nefesi gibisin, değerli,
buna rağmen izmaritiyim katran dolusu,
yüzünü buruşturupta bırakırsın da,
yüzünü kırıştıran yıllara da pişmanlıksın.

Zamanın geçmemek şansı olmadığından,
üzülmesin de ne yapsın her gün ben...

İki kelamı birleştiremeyen dilime bak,
yokluğunu fırsat bildi de açıldı ya,
sen varken neden konuşamazdım, bilmem,
gözler konuşurmuş ya, gözlerinin dili tutuk.

Karşılık bekliyorum, karşılıksız yazıyorum da,
hangi aşık sever...

Hadi, yeniden yazalım seni, en baştan…
Baştan aşağı büyüleyici güzelliğinle,
büyülü kelimeler yarattım, anısına,
yarısı kadar gerçek olsa, sevinç öldürürdü.

Yine de güldürürdü, yazdırırdı yine sözü,
gözü kemlerden...

Çöl tufanı, sıcaktır içimin fırtınası,
aşk, yerkürenin deniz yutan kıtası,
aksi düşen kargalarla kargaşa martısı,
aşkıma ters düştü gözlerinin kargası.

Haritası sensin gönlümün, değişken,
ben çekilirim...

Terke meyleden gönlün, asrın cahili…
Bu gönül değil de boş bir hayaldir,
hayal afişleriyle kaplı odanın duvarları,
duvar olmaya razıyım odanda.

Koşmaya halim kalmamış olsa da,
yürümeye var takatim, sadakatim,
bunun...

Yazmayı da özler mi insan? Nedir özlem?
Seni özlemek bir yana da, yazmayı da,
özlüyorum ya işte yine anlayamam kendimi,
ne densiz bir aşık akla sahip, aşksız kadına.

Ve tüm acılardan yorulduktan sonra tenin,
tüm aşkları...

Ne çok şey birikti, onca yıl, onca gün yıl…
Günler bana göre yıl da, yılmam ben aşktan,
gel de inan şimdi aklımın delirmiş haline…
Demin de dilimde sen vardın, yutkundum.

Kalbim aşkın midesi, tek...

Çok pişmanım aşkından, aşk ıstırap,
elemden pişman değilim de senden bu,
buna aklın yetmeyecek kadar ilimdâ’ar’ım.
Ölünce yağmur yağarsa, şaşırma…

Kıskanmakta nedir sevmediğini?
Bilmez misin sen, ben aşığım...

Sende güvenimi yitirdiğim için güvensizim,
güvencede aşıklar, dolaşır kapımda, inlerler,
ben yüz çevirdikçe, dönmekteler çevremde,
aşkıma tavaf değil de nedir bu, anlat haydi.

Anlamadıkça aklım seni, yüceliyorsun.
Yücelik...

Sevgi kavanozu doldu, sabır boncuklarıyla,
ağaçtan dallar oldu kalem, yapraklara yazdı,
gönül ilhamımdan doldu bunca yapraklar,
düşüp bir nehre, Deniz’e yol aldı, bilmiyorlar.

Seni bilmiyorlar da konuşuyorlar...

Denizleri içmekle bitiremeyeceğinden,
dilimden eksilmeyecek olan sözlerimdir,
bu sözlerle yorulacak gözlerin, yaşlanacaklar,
taşlanacak her sözüm yıllar sonra, bilmiyorsun.

Bilmiyorsun da ilimsizliğindendir, aşk ilimdir,
ben...

Donuk bakışlarından hayat buldu ışıklar,
yeşillikler saçarken hala, çocukluğunu alıp,
hayallerime davet ediyordu bakışların,
ben her şeyi yeşil görüyorsun sanırdım…

Gözlerin kadar yeşil başka ne var yeryüzümde?
Yüzün...

Yasa bulanacak gerçek bir sebebim oldu,
işte o an benden karanlık Azrail vardı yanında,
tadından bıkmış olmalıydı dünya nefesinin,
insanlar sıkılmış olmalıydı da, ‘git’ istediler.

Bu yarımadanın benim aşık...

Şimdi olacaklar kadar ısrarcıdır zaman,
zaman ben kadar ısrarcı değildir sonsuza,
aşk ben olup her gönülde yaşar sonsuza,
Onsuz da yaşanır derler de, şimdi korkarlar.

O korkuların en büyümüş halidir,
çocukluğumun kahramanı gibi...

Işıklar söndü o an, yıldızlar karardılar,
kimisi yok edip kendini hiçliğe karıştı,
kimisi kimsede olmadığından tutunup bana,
seni yaşadı yeniden, yeniden parladı sonra.

Işıklar karardı o an, Yağmur rahmet oldu,
ağladı...

Nazar değdi gölgene, bulutlar kapattılar,
yeryüzü ağlamaktan vazgeçti bir an,
sonra yine üzüldüler, yattığın kaldırımdan,
sonra ayaklarınla ezdin, yine sevindiler.

Basit bir kaza değil aşk, bu bir anlık çarpışma,
kalp...

Şimdi soğuklar başlar, sen yataklardasın,
içki bardaklarından uzak kalacaksın bu aralar,
şu sıralar yalan değil de gönlüm rahattadır,
biliyorum-ki sen yattığın yerden fesattasın.

Haset ateşin gönlünü kapladı da aşkı yendi,
ne...

Yürek burkan bir manzara bu hastalığın,
ayağa kalkamadığın için gülüyorlar da,
gövden terden kokuyor, ne bilirsin sen?
Kendini hep yükseklerde görmektesin ya.

İşte bundandır belki senden tiksiniyorum artık,
kokun eskisi kadar...

Ellerinde ne kalacak-ki, iyi bak…
Dünya malına tahammül edemem,
sen dünyanın en değerli varlığısın,
bundandır artık sana tahammül edemem.

Peki nasıl düşünebilirsin hala dünya malı?
Dizin kanar da, başın da yararlar...

Üzülmemekte fazdaysız da, fayda üzülmekte.
Gülemesek de Bed ile, ağlarız üzüntülerimizden,
gürültülerinden hayran olmuştuk sesine,
bakışlarından sevmiştik dünyayı, gözlerini.

Şimdi Oğuz, yılan gibi kabuk atmakta,
Bozayı...

Beni sana anlatamayacak sözcüklerin,
seni bana anlattığını sandı şiirler, övündüler,
kin yumağından kedinin oyunu tırnaklarına,
kaşıntıdan ibaret bir tekmeleyişleri vardır.

Kahır çektiğim için kahırdayım, yine kahır,
yine...

Kanmak yok, yanmak yok da, huzur var,
donmak yok, üşümek yok da, suzan var,
hayal var, olmayacak kadar hayalin vardı,
olmayacak kadar sonsuzluktan düştün.

Aslında tebrik etmeli cümle alem seni,
nasıl da başardın kalbimden...

Suya düşmüş basit bir aşığım sana göre,
boğuluyorum, gözbebeklerim küçülüyor,
soğuk, ayaklarımdan yukarı ele geçiyor bedeni,
beden, yaşamı terk ederde aşkı terk edemez.

Halimden çalıntıdır Ferhat’ın tarihi,
...