Demin çocukluğumu yıkadım, yıkıldım,
aptal olduğum gerçektir, beynimi yıkadın,
gözlerimden sızarken görüntün, yeşil gözlerin,
kalbime ulaştı da, kalbimi yıkadı güzelliğin.

Sonra temizlendi tüm hücrelerim, bir-bir,
sana aşık...

Avuçlarımda saklıyorum kokunu,
saçlarına dokunduğum gündür sıcaktır,
teninden tenime bulaştı bu yangın,
bu yüzden kaynıyor ‘Oğuzhan’ Deniz.

Ne büyük bir Deniz, senin için KaraDeniz,
Akdeniz senin yüzündü, Karadeniz...

Semanın kuşları kadar özgür yüzünde,
simanın kaşlarına değişmem tüm esvâb-ı.
Hesabı yapmadan kalbim sevdide seni,
üzüntüm bundan oldu, kasaplaştın…

Bak Oğuz, bu aşkın en sağanak yağışı kalbine,
Bak Oğuz, bu Aşk Gölgesi...

Karalara büründürüp yüzümü sakaldan,
sararmış sigara dumanından, ciğerim gibi.
Cesaretimi toplamıştım, konuşacaktım,
dudağımdan döküldü sonra gurur dolu suskunluk.

Bu sûkunete gülümsedi ıslık dolu aşk melodim,
şu sıkıntıma bak...

Mutlak Mâlik’e gideceğim er-geç,
en yakın kalp benim kalbine, baksana,
kalbine bir baksana, eser yok temizlikten,
kötümserlikten iyimser bir aşk kalbi’ndeyim.

Yokuş yukarı koşuyorum aşkın peşinden,
her kişiden hesap...

Gözlerine görünmek içindir bütün çabam,
yeşillerinden bir salkım üzüm hüzün şarabıma,
canımı dağıttım aşk gölgesi bir ağaç kökü gibi,
dibi sonsuzluktur kalbimin, canım bundan bitmez.

Soğuk, sen ne sabırsızsın, sabrı...

Bana sonsuzluk diyebilirsin, çünkü aşığım…
Bana onursuz da diyebilirsin, çünkü aşığım,
kaşığım bir çorba sıcaklığından üşüyor dudaklarımda,
canım bir sensizlik alevinde, buz kütlelerinde.

Bu diyarda çok...

Bildiğin kadar aşık değilim, çünkü bilmiyorsun,
bilseydin, bunu görünce ölebilirdin, ben gibi,
sensizlik fakirliğinde en üst sırada ismim…
Benden başka bekleyenin yoktur aşk kapısında.

Canı çıksın da Oğuz’un, un ufak...

Zavallılığıma bak, sensizlik evinin yatak odası,
şu müptelama bak, Teâla’dan gelir derman.
Şu sensizliğe bak, Hâk Teâla’dan gelir de âla,
şu bensizliğe bak, densizlik ile eşit aşk ateşim.

Kimsen yanmadığı için, ben...

Elimde şiirlerimden başka,
hayallerinden başka hiçbir şeyim yok…
Karnım tok, bundan ötürü şükürler Râbb’e.
Gönlüm aşka aç, gönlünü aç, doymam gerek.

Şimdi utanıyorum kendimden, demini alan çay,
sigaramla aşık ya...

Yükselir göğsümden sinir belirtilerim,
sensiz günlere böyle sinirliyim, peki sana?
Sensizlik içinde sinirlilik günleri dilenmekle,
seni özenle hayal etmekte sadece benim işim.

Dişlerim kırıldı, içinden çıkılmaz bir...

Sıfırı olmayan tek başlangıç Allah’ın,
bu aşkı sonsuzluğundan hediye etmiştir.
Bunu bildiğim için kıymetlimsin,
kıyameti bahane edip yine ölür aşk.

Aşk senden başkasında böyle güzel durmaz,
senden...

Bir kere oturmuştuk bir merdiven dibinde,
sigaralarımız soluğumuzu tıkarken soğukla,
nasılda ısınmak için sığınmıştın gövdeme,
tüm sıcaklığım aşkının eseriydi, ben esir.

Nasıl olur deme, nasıl olmaz derim-ki,
o an gözlerime...

Korkmuyorum, bunun sensizliğe faydası yok,
korkusuz da değilim, ya hiç göremezsem seni,
bensizlik ihtiyacında dolan bütün bir ömrün,
sensizlik kainatın bana göre en zor işidir.

Ve şimdi yolundan dönmek ne aptalca...

Bana seni hatırlatmayacak tek varlık sensin,
öyle güzel gülüşünle nasıl hatırlarım geçmişi,
peki güzel günleri sen olsaydın nasıl hatırlardım?
Ben olmadığım için hatırlamıyorsun beni.

Seninle benim aramda-ki tek fark bu… Aşk...

Sensizliği oyun sanır aklım, saklambaç,
tek farkın hiç bulunamaman, yıllardır,
başkası dahil olsa oyuna, tutmaz yerini,
bildiğim tek yer kalbimin kiri senden pas.

Dünden rastgele denen düşünce değil aşk,
bugün benden razı ya...

Kendimi sensizlikle üzmekte benim aptallığım,
hay canına yandığım Oğuz’um, yangındasın,
ondan başkası ile doymaz gönlünde aşk,
başıma gelene bak, ne şansızlık, terk edilmek.

Hiçte bir neden değildim terk edilmek...

Gökyüzünden seni ağlayan bulutlara bak,
rahmet bundan can bulup ilimle var oldu,
bundan ilimlenip var oldum hayr-ı aşkına,
şerr-i terk edilişte bundan geldi başıma.

Aşk olmasaydı terk edilmezdim zaten,
zaten beni terk edecek...

Yokluğunu dağlar da hissetti, martılar da,
kambur yürüyen bir adamın sırtında aşk,
nasılda ölüme isteklidir sence? Düşünsene…
Öyle bir ruh hali ile istiyorum gelmeni.

Sonra vazgeçiyorum kamburlarımdan,
Kamber’i...

Şimdi zamanı sensizliğe sığdırmak aptalca,
şimdi-ki zamanı sensiz geçirmek, çok zor,
aşk zorluklardan doğardı, ezber bozmadım,
zorluğuna da aşık olup, aşkı yücelttim ben.

Sen milyon ihtimalimin içinden çıka geldin,
ellerinde...

Biliyorum, benden başka herkese gülersin,
ben iki çift söz etsem ağlarsın, nedensiz…
Oysa beni kandırmak içindir, her cümlen,
bunu bildiğim halde inanırım, çünkü aşığım.

Bir kaşık suda boğulasıca Oğuz, budala,
kim cesaret...

Bırak elinden tüm içki şişelerini, Oğuz,
yardım etsin Allah’ta, ıslah eylesin tezden,
tez elden yardımın gerek Allah’tan utanıp,
kusuru saklaman gerek, çuvaldızı sapla kalbine.

Ve bir iğne neden olacak onca...

Ve günaydın de yine dünya ona,
azamet güzelliği ile gurur dağıtırken,
yağmurdan kaçan adam da kimdir?
Bu saçmalıktan uyanmalı gözlerimiz.

Ve görebiliyorum artık yeşilin aşkını,
sandığımdan daha iyi olamazdı yüreği.
İyilik...

Şimdi benden yüz çeviriyorsun ya aptalca,
bunu da güzelliğine borç bildi tabiat, doğa.
Huzuru basit bir gölgede kaybetmiş adam,
kaybetmemekten pekte umurlu değildir.

Buna gurur deriz, susmak kadar eğlenceli.
Buna aşk diyoruz...

Ve gecenin bile yalnızlığını giderdi mehtap.
Gündüz nasıl da söz verdiği gibi aydınlatır,
ben nasıl da söz verdiğim gibi yazarın oldum,
sen de öyle söz verdiğin gibi karanlık oldun.

Artık utanıyorum kendimden, başka bir...