Rüyalarımdasın…
Bense sadece izlemekle meşgulüm.
Anlatmak isterdim, bir elinden tutup gözlerinin içine bakarak.
Ne yazık, son baharda yaprakları ile bağlarını koparan,
devasa ağaçlar gibi terk edilişin...
Bitmişim sahiden, bitmişliğim senin gitmişliğinden mi?
Yok olmuşluk gibi şimdi sensizlik!
Sensizliğin tarifini yapmam için kelimeler yeter mi…
kelimelerin değerini bilir misin sen?
Beni yokluğuna mahkum edecek bir şeyler...
Sen mi? Aniden kaybettiğim.
Ben kaybetmeye mahkum birisi.
Öylece geride bırakıp, düşünmeden.
Benim seni düşündüğüm kadar
senin beni düşünmediğin kadar…
Allah yardım et, yıkılmak üzere olan dizlerime derman ver.
Var...
Vah benim aklıma, gitmiş kimin gönlüne konmuş.
Vah benim gönlüme, gitmiş kimleri seçmiş eş…
Vah benim bedliğime, her sayfayı yazar onun adına.
Vah-ki ne vah bed, sen akıllanmayan o yaramaz velet.
#Aslında Aşığım
Gözleri karamsar bakar, Aşık Bed.
Boşuna mıdır sence Aşk, bed?
Kulağıma her gelen ses, senin…
Sesini arar oldum, yazıktır aklıma.
Kaybolan o değildi, içimde-ki kasaba.
Bahsettiğim bir çok söz, bana göre saçma...
Açma o kapalı yarayı, üstü kapatılmışken sarih.
Sarıldığım o yastık, sensizliği unutturmak için, garip.
Sözlerinden, kırıp parça-parça ettiğin kalbimden.
Kaybolan o hislerimden, yok ettiğin niyetimden.
Evlâ bêd, nedensin...
Ne var-ki hikayemizin mutlu bitmeyeceğine emindim.
Kendimi buna hazırlıyordum,
hazırlandığım bir de yolculuk var ama o saçma geliyor.
Bilindik film karelerini andırıyor, sen yoksun diye evimden gitmek!
Tuhaf, aklımdan geçiyor, cesaret...