Yeşilçam tadında seviyorum seni,
şüphesiz Hz.Allah katında.
Daha eskidir sevdam yeşilçamdan,
çamoğuz’un 4000 yıllık asi kaya.

Boyum kısalığından değil erişememek,
gücüm yetmediğinden değil uzaklık,
gözlerimden değil...

Nedenini bilseydim keşke, komikçe
”Unutulurdun”. Aslında senin isteğin bu,
”Unutulmamak”… Buna acı katmak gereksiz.
Seni unutmak aklımın en son işidir.

Sonu derin gibi deniz ağırlığında,
yeni dalga...

İnanmak zorunda değilsin, emin de değildin.
Ateşe yürümekte ısrarcıydın bir o kadar.
Benim canım senden önce gitmek isterdi,
herkesten evvel aşık oldum çünkü sana.

Aşk ne demekti? Bilmiyordum.
Ama aşıktım sana, sana tutunup...

Seni sevmeyi de uzatıyorum, biliyorum.
Şimdi diz çöküp, intihara razı gibi bakıp,
af diliyorum, suçum olmadığından kolay,
kolay olmadığın için aşktın başlı-başına.

Güneş’e çok yaklaştığımdan
başkasını göremeyecek kadar...

Seninle dolup taşmak nedir… Biliyorum.
Artık, ormanları renksiz bırakan yeşil
gözlerinde-ki tehlikeyi görebiliyorum.
Buna rağmen vazgeçemiyorum.

Aslında vazgeçemememin de tam olarak
anlamını bilmiyorum. Senden mi...

İmkansızlıkları var etmiştin, hiçbir şey yoktu.
İkimiz için senden başka engel yoktu,
senin okulun vardı, kaçıp yanımda alırdın soluğu.
O an soluksuz kalır nefes bile alamazdım.

Yine de imkansızdın öyle, garip bir şekilde...

Ölümü beklemek, seni beklemekten
daha kolay, en azından geleceği kesin.
Belli olmasa da zamanı, en azından
bir zamanı var, Nisan senin zamanın…

Umutlarım için en bereketli ay,
Yağmur’un sadıklığına delildir...

Abarttım, kabahatim budur, suçum da.
Sana aşık olmanın çivisini de çıkardım,
etine benden başkası batması haramdır.
Bu, ilhamdır, yazmakta da hikmet var…

Yazmasaydım ne yapacaktım-ki söyle…
Öyle oturup susmadan...

Şiir yazan adam, ömüre dair sözleriyle,
başka birine tüketmiş olsam, alev almıştı,
aşkımdan cayır-cayır yanmak yerine,
sen gibi başka gözlerde mi arardı toprağı?

Kahverenginin en asil hali değil mi gözlerim?
Ben safkan çamurum...

Seni kısıtlamak ne büyük aptallıktı,
bu aptallık değil, kıskançlıktı,
seni kendinden bile kıskanırken,
soluduğun havaya nasıl göz yumarım?

Ben öyle-böyle bir aşık değilim,
herhangi bir aşık değilim, sahiyim.
Bunun farkında...

Basitim, aşkın ütü yanığı gömlek,
ben utanmam, üzerimden çıkarmam.
Senden kalan tek hatıra bir sigaralık,
ufak notlar da içinde merak etme.

Ne notlardan, ne gömlekten vazgeçerim,
senden zaten vazgeçemezken,
beni sorgulamak...

Bak şu sayfalar tüketen bana, aciz bana…
Dün sana yine boyumdan büyük sözler ettim.
Hakkım değilken tek bir harf bile yazmak,
benim yazdığım abesliğe bak, sonra affet.

Başka çaren yok, olmadığın için kinliyim,
olsaydın...

Kinim, gururumu da bastırdı,
bilirsin, gururumdan ağırdı aşkın,
Kinim, şu an aşkını da azarladı,
çünkü, sende ölümlüsün, bende.

Aşk ölümsüz, bu ruh gibi, elbisesiz.
Ben ruhumda hissediyorum,
bunu ispatlarım, başka kim...

Bu cenktir, aşkınla yüz-yüze gelmek,
yüzümden vazgeçmem demektir,
O sevimli dudakalarımı büzüştürüp,
üzgün-hüzünlü tavrı seçmektir.

Cenkteyim, onca cesetin kemikleri,
ayaklarımın altında, onlarda aşıktı.
Aşkı kursağında...

Yağmursuzluğumdandır savaşım,
öyle değil mi? İnsanlar yoktan sebep,
öldürürken birbirilerini, benim çok değil,
yağmur isteyişim, yağmur bekleyişim.

Şimdi bir cümle daha kimsesizliğinle ilgili,
”Senin, dünya...

Allah’tan başka sığınacak yer yok,
her yerin, yerle-göğün efendisi,
beni kurtar bu bitmişlikten,
bu aşktan kurtulmama yardım et.

Merhametinin sonsuzda biri yok onda,
o, öyle, kızmıyorum, hatasız gözümde,
bana yeniden...

Bana, yerin yedinci katını da satın alsan,
gökyüzünün yedinci katına da taşınsan,
aşkımı ancak havasız bırakırsın…
Aşık adama ölüm değil nefessizlik.

Ben nefesizliğimden ölümsüzüm aşkta,
bu yüzden canım yanmakta, yine...

Hissiyat gemisi bu, yat değil,
benim yanaştığım kıyı da liman,
senin beklediğin zengin marina,
oysa deniz ikimizi de sana taşıdı.

Yağmur sinirli yağdığı için değişmişti,
fırtına dendi ismine sonra,
ismin, adıma yakışmadığı...

Hadi yine senden bahsetsin aklım,
yine seni yazsın parmaklarım aklımdan,
aklım yine seninle ilgili cümleler kursun,
yüreğimden patika bir yola yağar yağmur.

Şekersiz çay kadar acı tadım bu ara,
canım ruhsuz gibi sallanır...

Sen en güzel ayda doğdun, Nisan’da…
Ben Mayısta, bir ay kadar büyük güzelliğin,
bir sene kadar küçüksün gövdemden,
her sene kadar aşığım sana.

Kargaşa Defter’im de bahsetmiştim oysa,
ӂatlatabilir misin...

Karamsar olmamın nedeni sen değilsin,
sensizlikle cenkleştiğimden bitik ellerim,
kilitlendi gözkapaklarım beklemekten,
gel de yaz şimdi seni, bekleyişimi…

Gemileri taşıdı deniz omuzlarında,
bu yük ağır değil, seni taşırım...

Keşke son sözümü söyleyebilseydim,
söyleyebilseydim, yazmazdım bu kadar,
aslında aşkımı sen bile karşılayamazsın,
bu yüzden adı aşk zaten o yüzden güzelsin.

Güzel yüzünün iki yanından akan saçların,
parmaklarımın arasında...

Olgunlaştım yazmaktan, artık şair oldum.
Buna eminim, sana aşık olmakta da birinciyim,
şairliğim şüphelidir yine de,
gölgemi ezmekte de sen kadar ısrarlıyım.

Israr ettikçe yavaşlayacak nefesim,
beklediğim gökyüzünün yere...

Aşkınla açılmış yarayı güneşle dağla.
Nisan’ın 26’sında, ay da yarım bu gün.
insanlar şemsiyeli, yağmura kızgınlar,
aşıklığımdan öyle soğuk ıslaklığım.

Tenimde dağlardan farksız rakım,
öyle soğuk ve...

Doğru cümle hangisi, doğrular ne?
Gelmeni hangi söz sağlayabilir,
hangi teselli sözü unutturabilir,
artık önemli değil, unutamamaya alıştım.

Boş bir parkta oturup, lambanın altında,
seyretmekteyim boş salıncakları...