Burası gözgözü görmez bir hal aldı yine, Sen’den,
hiçbir şekilde göremiyorum Sen’den başkasını,
öyle anlarım oluyor ki, sadece Sen’i düşünüyorum,
o an ne yapıyorsam, donup kalıyorum.
Önce tebessüm ettiğimi fark...

Ben ne salak bir adamım.
Burada bunları yazıp duruyorum.
Başka nasıl avutabilirim ki kendimi?
Sen’inle ilgili bir şeyler yapmak istiyorum,
elimden sadece bu saçmalıklar geliyor.
Sanıyorum ki Sen’in tarafından pek önemi...

Bu defteri bana kardeşim verdi.
”Abi, al, buna hayatının en güzel sözlerini yaz” dedi.
En güzel sözleri dediği için,
en güzeli yazım ben de.

Gökyüzünü seyrediyorum, yıldızlar var.
Ay bütün çıplaklığı ile...

13.5 Milyar yıldır aşığım.
Patladım.
Işık oldum.
Önce uslandım,
gözyaşlarından.
Okyanuslar vurdu kıtalarıma.
“Saçlarından öğrendiler ovalar düzlüğü,
rüzgar kaynadığından bir hışım koptu,
esiyor saçlarının peşinden...

Zarif bir dalda,
rüzgarın şiddetine rağmen,
arısından vazgeçmeyen çiçek,
güneşi emdi,
havayı kokladı,
toprağa yaslandı.
Hepsi ”Bal” içindi.
Arı şeffaf bir duvar ördü,
ona göre kilometrelerce…
Minik...

Nefes nefese çocukluğum zihnimde,
anılarım arasında bir o tarafa bir bu tarafa koşup duruyorlar.

Unutulmak telaşları.
Öyle telaşlı ki bu anılar,
ayak sesleri uyutmuyor.

Hepsi, her şey… Zihnimde,
birazcık...

Şimdi bana adam akıllı Sen’i seven
sadece birini göster!
Gösteremezsin.

O Sen’i, her şeyden çok seven,
gözünden bile sakındığı annen.
O bile, yanımda görünmeyecek kadar minik kalır.

Bu...

Baksana şu güzelliğine,
baksana ellerine,
parmaklarına…

Bak, gözlerinin içine-içine,
bak saç tellerine, kirpiklerine…

Sen inanabiliyor musun bu güzelliğe?
Sen anlayabilir misin bunu?
Sen okuyamıyor...

Çok kişiyi unutturdun bana.
En başta kendimi.
Bu Sen’in meziyetin.
Bilerek yapmadığın belli elmacıklarından.

İyi ki yaratmış Allah.
Eğer bu güzelliği yaratmak için,
bu kadar zahmete gerek varsa…
(Allah için...

Bensizlik nasıl bir şey acaba?
Ölünce anlarım artık.
Sen’sizlik nasıl bir şeydir Sen’ce?

&

Elini volkan lavlarına sokmak gibi.
Gökyüzünde hiç bulut olmaması gibi.
Yeryüzünde...

Sana aşık olmak,
Sen’den karşılık alabilmek için değil,
Sana nasıl aşık olunur göstermek için yapılan bir eylemdir.

İçimdekini ne bilim açıklar, ne ilim.
Ne bileyim be kadın,
yumuşacık bileklerinin...

Sana göre ben muhtemelen aptalın tekiyim.
Bana göre de ben aptalın tekiyim.
Ama dünyanın en akıllıca olan işini yapıyorum,
Sen’i seviyorum.

Bundan 100 yıl önce de yaşasaydık,
severdim Sen’i, 100 Milyon liram olsa...

Sen’sizliğin bir tarifi de şöyledir;
Hiçbir şey yolunda gitmez ya bazen…
Hüzün kaplar içini.
Dışın dışarısı kadar soğuk ve için içerinin camları kadar buğuludur.

&

Şöyle...

Hadi yazalım Sen’i.
Konuşalım.
Kapanır mı çenem?
Susar mı gezegenim?
Uçar mı martılarım?
Utanır mıyım gerçeklerden?
Ben, Sen olmaktan korkar mıyım?
Ben, yeniden dirilirim.

&

Hadi...

Umarım beni affedersin,
Sen’i benim kadar kimse sevemeyeceğinden,
beni affedersin.

Umarım.
Beni affedersin.
Sen’i, benim kadar sevmeyen herkesi affedersin.

Sevmediğin biriyle...

Özür dilerim.
Sana böyle aşık olmamalıyım.
Canım yanıyor.
Canımın yanmasını istemiyorum.
Ben artık Aşık olmak istemiyorum.

&

Özür dilerim.
Sana daha çok aşık olmalıydım.
05:23

...

Ben Sen’i çok seven o deliyim.

*Bileğimden akıp gidiyor zamanım.
Adaleti yok zamanın.
Herkese bol, bana yoktu.
Sanki bana sondu.
Kalbime sondur Aşkın.
Yazık, umutsuzum yarınların yarınlarından.
Onlar da zamansız...

Bu uzun bir yol.
Tartışıyor ayaklarım gelmek isteğimle…

Gelmek istiyorum.
Hiç gitmek istemiyorum göğsüne yaslayıp başımı.
Bir var, bir yoksun herkeste.
Masal güzelliğinle.
Büyüdüğümden beri inanmıyorum...

Hep Sen’i betimlemeyi denedim.
Bu sefer sadece ”Sen”.
Sade Sen.
Tek Sen.

Çünkü birileri Sen’i anlatmalıydı.
Cebimde şiirlerim.
Ben şairin.
Cebimde şiirlerim.
Hepsini Sana yazdım ve yüksünmedim...

Ruhuma bu denli denk gelemezdin eğer kainat kendiliğinden var olsaydı.
Ruhum bu denli Sen’inle dolmazdı eğer ruhunu hissetmeseydi.

Bunca şeyi yazamazdım bu denli ruhuma dolmasaydın.

Bu, bizden çok kağıt ve kalemin...

Gökyüzünün mavisinden birikti ellerimde.
Cebimde bir parça simit, martılara.
Vicdanım kendini asıyor içimde.
Zaman öldürdü çocukluğumu.
Çocukluğumun masumluğunu.

&

Artık Sana Aşıktım...

Selam çiçeklerin özendiği kadın.
Nasılsın?
Ben, Sen nasılsan, öyleyim.

Mutluysan, mutlu.
Üzgünsen, kahrolurum.

Ve bunlarla olgunlaşmam gerekirken,
ben çocuklaşırım gün geçtikçe.

Ne bileyim,
yüzün gelir aklıma...

Selam kadın, bu gün nasılsın?
Bensiz mi?

Ben bu gün de Sen’sizim.
kimsesizim.
Allah’ıma sığınırım.

O’nsuz değilim…
Hiç O’nsuz olmadım.
Sen’i yarattığına şükrettim.
Amacım efsane...

Kimse sevdiği biri için bu kadar yazmamıştır.
Bu örneği çok veriyorum.
Bunu Sana sanki benden başka kimse yapamayacakmış gibi anlatıyorum.
Evet.
Bu anlamı da var ancak,
tek anlatmak istediğim bu değil.

Bunun...

Şu an koca dünyada, 7 küsur milyar insan içinde yalnızım.
Hatta koca kainatta kimsem yok.
Bu yalnızlık Sen olmadığın için var.
”Bir yalnızlığın yok edilişi varlığın” sözü bunu anlatıyor işte.

Şu an...