Bir Damla Sen. Bilirim! İnsanlar anlamamak üzere kurulu makinelerdir. Her gün aynı efsanevi halleriyle takılıp, pervasızlıklarından yüksünmezler. Bende bu insanlar gibiyim, onlardan hiç farkım yok zihnim dışında. Onlara...

Bendeniz, Oğuzhan Deniz, Sana Aşığım,
Aşk’ın tuzlu denizi, benizsiz…
Samsun’dan filizlendim,
tenimin tadı, tuzludur...

Şimdi benden uzakta olduğunu mu sanıyorsun?
Sen beni, Sen’i sevmekten vazgeçecek biri mi sanıyorsun?
Evet, bu sanmaktan ileri gidemez...

Uyanır uyanmaz, yüzün gözlerimin önünde. Usulca doğrulup, yıkıyorum yüzümü. Dolmuşa kadar yürüyorum, aklımda yine Sen varsın, hiç merak etme, bir an gittiğin yok zaten.

Dolmuşta da ağır bir arabesk müzik sabahın köründe. Bazıları hoşuma...

Ağustos’un sıcaklığına bak, aramızdaki soğukluğa ne demeli peki yine?
Bana müjdeler olsun da Sen pejmürde bir hayalde kaldın öyle mi?
Öyle sanmak ne kadar da kolay.
Her defasında çırpınıp, yok olmak umut denizinden kıyıya vuran...

Ayrılık…
Anlatmam gerek…
Zaman buna yetmez de,
Aşk’a dair hiçbir şey anlatmamışım meğer.

Bu...

Karamsarlığıma hoşgeldin…

Burası benim zihin evim. Ne mutlu Sana, hep buradasın, bir an gittiğin yok. Ne mutlu Sana...

Biz olmadık, olamadık.
Bir olamadık.
Aynı odanın havasını tatmadı ciğerlerimiz.
Ben ona da kurban olurdum.
Yoktan var olduk da, varlığı yokmuşlara...

Bendeniz Oğuzhan Deniz,
Sana Aşığım…
Samsun toprağım,
topraktan çamur şu kalbimin atışı,
taştı da sel oldu...

Senden uzakta bir yerlerde. Sen’sizliğin çok olduğu yer, benim çok olduğum yer…

Çoğunlukla Sen’deyim ben, genelde az buçuk kendimde. Bunu fark etmek zor olmamalı. Yine...

Bir kadın sevdim, kokusuyla tüm kötülüklerimi alt edebilen.

Bir kadın sevdim, saçları, rüzgarları peşinden sürüklüyordu.

Bir kadın sevdim, sesi ruhuma dokunuyordu.

Bir kadın sevdim, gözleri kahve etkisi yaratıyordu…...

Gülümse,
bu gün yine Sen’i haykırdım gökyüzüne.
Sevdiğim kadar sevildim şu yeryüzünde.

Gülümse,
bu gün yine Sen diye haykırdım yüzlere,
istemediğim kadar ayıplandı yüzüm yine.

Gülümse,
bu gün de Sen’i...

Sana göre zaman, zamandan ibaret. Sadece Zaman, Sana göre zaman.

Bilmediklerin var...

Bana göre zaman bir deniz...

Saatler Şahit, bize, ikimize, yaptıklarımıza…

Sevgili sevgilim. Bazen içim buruklaşır, aklım aklıma ağır gelir ve taşımak zorlaşır. Zamanın zamansızlığına küsmüş bir adamım.

Zaman her şeyi değiştiriyor gerçekten, iyilikleri...

Yeni marifetler edinir insan… Aşık olduktan sonra kalbine taş atılmış gibi hissedersin…

Kimse bilmemesine ve kimsenin umurunda olmamasına rağmen öyleymiş gibi gelir ve buna rağmen herkesin bilmesini istersin…

Bu çok karışık...

Ne düşünüyorum biliyor musun? Sen’i hak...

Güzel Sabahlara sevgilim, sabahların ikimizden haberi olmasa da.

Ben bir hikaye biliyorum… bunu ilk duyduğumda aklıma Sen gelmiştin, hoş, artık ne duysam aklıma Sen’i getiriyor da, bunu duyduğumda daha bir derinine gelmişti aklımın… bu...

Aşık olabilmek için bir Sen gerekli ve yeterli bu evrende…

Bazen beni anlamak zordur, bazen de anlamamak.

Anlatamamak zaten başlı başına...

Kendimi Topluyorum Sen’den, ben de bana ait ne varsa Sen’de de ondan. Bütün bu olanlardan sonra artık biliyorum sevgilim.

Biliyorum sevgilim! Pek...

Sen gülümserken ben, işte o an ben nefes dahi almak istemem. Bu biraz tuhaf…

İnsanlar bilse yadırgarlar, böylesi Aşk kimseye nasip olmazken ben bu Alev bahçesinden nice meyveler topluyorum kendime. Yanar dilim dudağım, yine de vazgeçmem...

Biraz Yasemen bir tutam Aşk ve Aşık Oğuz’dan anlamayacağın kadar muhteva. Masivadan uzak her ihtivamın karamsar yansımaları.

Ne zormuş katlanmak zorunda olduklarım… Aslında her şey yalandan ibaret.

Gördüklerimiz, duyduklarımız...

Kuşluk vakti irkilir uykulu gözlerim, Sen huzmesi ararım çaresizce. Sessizce yumulur tekrar… Ellerimde Alevler, kaynar...

Duramam Sen’i Yazmazsam, bu günlerde...