Simâyen

Tanıyorsunuz artık beni, kimileri simâyen,
Kimileri sözlerimden ve bilirler kitâben…

Kendimi anlatabildiğime inanıyorum.

Daraldığında vakit, güneşi kovaladığında saatler.
Ay sema da bütün hakimiyetini kurduğunda,
bekçi elbisesi ile mesaiye başlıyor üzüntülerim.

Üzdüklerimden özür diledim, gene dilerim.
Bildiklerim dışında yazmadı kalemim, kusurumu bağışlayın.
Artık efsanevi sözler etmeye çalışan bir beyne sahip değilim.
Yoruldum, koruduğum aşk ve hayalleri salıverdim gitti,
özgürlüğünü isteyen mahkum gibi, tekrar suç işlemek için can atar gibi.

Gözkapaklarımda bir tür illüzyon var, senin görüntünü yansıtıyor.
Dudaklarımı bıçak açmıyor ölmemek için yediğim bir kaç lokma harici.
Acılar kanımı emen keneler gibi, patlayana kadar emiyorlar.
Yüzümde gülücükler eksik, zaten olmasını beklememiştim hiç.

#Bir Şairi Asla Terk Etme