Şimdi zamanı sensizliğe sığdırmak aptalca,
şimdi-ki zamanı sensiz geçirmek, çok zor,
aşk zorluklardan doğardı, ezber bozmadım,
zorluğuna da aşık olup, aşkı yücelttim ben.

Sen milyon ihtimalimin içinden çıka geldin,
ellerinde omuzlarının yumuşaklığı gibi tenin,
demin yaslayıp başımı, içime çektim kokunu,
elbette burnum bundan mahrumdur, eziyettir.

Kim bilir-ki aşkın sefaletini? Unuturlar hemen,
Kim bilir sensizliğin fâili, faniden bana denk,
herkesin yaşamına denk bir aşktır bende-ki,
gölgesi bu yüzden 1 yıl sürer de, sürünürüm.

Ve her yer dikenli otlarla çevrili gölgemin,
söz senin olsa, eminim onu da terk ederdin,
rezil ederdin kafiyeleri, ben gibi bir çok kez,
şiirleri ziyan ederdin, kağıtları ben gibi, esmer.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 220