Çoğu zaman iyiliklerinden bahsettim,
çoğu zaman bir çocuğu sevindirirdin,
yavru bir kedinin, sana nasıl sığındığını,
vicdanında-ki şefkati gördü martılar.

Martılara eşlik eden gözlerimden öğrendim,
annem kadar şefkatliydi yüreğin,
martılar gibi simit kavgası değildi gökyüzüyle,
sen asildin bu yüzden, yüzünde gülücükler.

İnandığım tam olarak budur, bu sevgidir.
Bundan unutamadığım bir çok hatıra var,
zaman değişirken değişmen çok değil,
şimdi-ki sen’e, kendin bile inanmıyorsun.

Görebiliyorum, Yağmur Körlüğü’me rağmen,
hissedebiliyorum sende tel örgülerle çevrilisin,
kul olduğun paradan, lüksten ve eğlenceden belli,
sende istemiyorsun ya bunu, tel örgüleri kim keser?

Oğuzhan Deniz * Anlaşılmak için doğru an müzik yapmakta saklıdır insanlar.