Şimdi soğuğun düşmanı sıcak gibisin,
sıcaklığımı aldığın gündür düşmanım kış mevsimi,
en sevdiği ağacın yaprakları,
senden nefret edercesine intihar etmişlerdi.

Gözlerimden çalıntı toprakta öldüler,
rüzgar birkaç kürek toprakla örttü,
artık yapraklar tamamen ölüydü,
ilkbahar hediyesinden vazgeçmişti.

Sonra yerine yeni aşk’lar filizlendi,
tenimde büyüdü her bir tohum,
dalları yüzümde-ki sakallardır,
karamsarlığa aldırmadılar,
yapraklar.

Sonra çiçek açtı Aşk Gölgesin de,
olmadığın için gülümseni hayal ettiler,
hayal bitince yeniden sonbahar gelirdi,
ilelebet ilkbahar için dua ettiler.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 097