Gel omzumda çıkar tüm uykusuzluğunu,
böylece koklayabilir ve öpebilirim Aşk’ı da.

Sebepsiz yere değil Aşk’tan yanışım,
öyle yangın yeri kalbim heyecanından…

İnanmasan Aşk’tan öte masiva yüküne,
yanarsın öyle Aşk’tan, küle döner dünya.

Ne anlarsın dünya yükünden, sürüklersin peşinden,
ne tat var uyku dediğinde, sürüklüyorsun peşinden.

Hem geliyorum bir başımdan aşkın Aşk’ımla,
hem geliyorum bir yüreğimden taşmış Aşk’la.

Ne anlatır Oğuz Sana? Ne anlarsın bundan?
Anlattıkça anlamsızlaşır Aşk’ta, Sen değil.

Gülümse de yine, güneşe doysun tabiat ana.
Sonbaharın sarısından yeşile çal doğayı da.

#Kahve Etkisi / 003