Sana olan ‘hasretten’ bir de ‘yorgunluk’
yorgunluğumun aslı hasretten,
soğukça esip geçtin, gidip bir elde,
dinlendi rüzgar, rüzgarda iş değil.

Bu perçeminin birden savruluşuydu,
alnından yazılarla birlikte döküldü aşk,
inancını esirgedi, esmeseydi rüzgar,
bu denli uzağa gitmezdi tüylerin.

Tüylerim ürperdi şimdi, kelimelerden,
nasıl bir sonsuzluk deryasıdır,
akıl da almaz, zihinde elbet şaşırır buna,
yağmur yağmadığında ölmüş olurum.

Günahkârlığından Sitemkârlığıma uzanan
bu lirikâl bir savaş, iri kalmam şarttı aşkta,
ben irileştikçe küçük kalman yanlıştı,
işte bu yanlışlar içinde de uyandım senden.

Oğuzhan Deniz * İşiniz bittiğinde önemsediklerinizi de yok ettiniz insanlar.