İki kelimeyi bir araya getiremeyen,
halim bu iki kelimeden iç açıcı değil,
seni seviyorum diyememiştin,
korkusuzca, sarılıp, gülümsememiştin.

İşte bundan fırsat bilip, tüm hırsını tükettin,
minik bir bebeğe beslediğin kin dolu kalbin,
beni zaten sen’leştirmişti de, kinle bakmıştım,
oysa en masum olanımız oydu etrafımızda.

Bebekleri anımsatan hoş kokun,
solumak haddimize mi? Aşk benim hâddim de,
bu yüzden arsızca peşinden sürüklenişim,
artık bu yüzden pürüzlü yüzümde beyaz sakal.

Her karamsar, En Karamsar Adam’a bağlı,
her aşık, aşkımdan çalar ilahamını, dinler,
sözlerim kulaklarında parçalarken aşkı,
aşk parçalar kalbimi, yine de vazgeçmem.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 113