Gece cesaret edemez odana girmeye,
güneş de senden evvel doğamaz.
En “Bedbin”in gücü yetmez, doğarım,
koştuğum yol dizime kadar balçık.

Sana “Gelen” her yola, “Giderim”.
Herkes ölsün, bende dahil, yalnız,
sen hariç. Sen tatma içinde “Acı”
geçen her hangi bir tatlıyı bile.

“Hatırladıklarım”ı anlatıyorum,
elimden geldiğince, unutmaya çalışıyorum.
Seni rahatsız ediyor muyum? Bilmiyorum,
Hiçliğine bile, milyar satır yazılır, biliyor musun?

Bu satırları kendime yazsaydım eğer,
deli gibi aşık olurdum, sen olsaydı yüzüm.
“Hüzün” olsun tonlarca yüküm, yürürüm.
Yüzün olsun, üzgün yüzümü bile güldürürüm.

Oğuzhan Deniz * Sürüklenir hatalara insanlar.