Ne hezeyanı, Aşk hayata tutamaç,
sakallarım gizlerken gamzemi…
şakaklarımda Aşk’ın bir kaç beyaz teli…
Tutamaklarımdan tut, burası yamaç.

Şimdi Sana, Sen’in anlamadığın birkaç satır,
zaten anlasan, neden anlatayım?
Doğru ya, Aşk’ın amacı anlatmak ya,
o halde benim anlatmaktan başka işim ne?

Hâk’ka tabii galibin ameli, ebedi huşu,
dilim der dururdu, sonunda vakit durdu,
zaman bitti ve biz bittik, biz hiç yoktu,
olmamışa olmuş mu denir, Sen’de yoktu.

Bende bol Aşk’tan bir göl ki iç dur,
sürur eder dudakların, duru sudur,
buğusu yine gözlerinin yaşından,
taşıyorum sırtımda kahırdan bir dünyayı.

#OD – Mütebâki / 08