Nefesimi tutarak izlerdim seni,
‘sensizlik’ nefes alabilmem için gereklidir.
Gereksizlik, dolu-dolu sensizlik.
Gönlümün ayransızlığı ne eksik.

Beni bağışla, sonra alkışla yaprak ellerinden.
Sonra aşağıla, bu denli saçma aşktan.
Ya da karışma, halimden memnunum.
Mecnun da memnundu, melun da benim.

Ketum da benim, ummadığın taşta.
Karda benim, soğukta, kasırga da.
Tarlam-tapanım yok, çıkarsızım.
Benim duam, sırf yağmur’u görebilmek içindir.

Bereketinden faydalanmak ne aciz düşünüş,
sana şükretmemek ne kötü serzeniş,
aldanıştan öte bakamadı yine gözlerin.
Sözlerim, yine işe yaramadı, bilirim.

Oğuzhan Deniz * Aşka inanmayı henüz görmediniz insanlar.