Basitçe, Aşığım, hâlâ sana, başımdan aşkın Aşk’ın
başımdan al şu aşkı, kafiyeler fışkıran aklım taşkın.
Aklıma geldiğin gibi düşer yine karamsarlığım,
karanlıktan karanlık bir ölüme uyurum, kalkarım.

Yine seni seversem, tekrar nasıl ölürüm? İzni yokta,
ateşe giden ayaklarım, sayende mi? Çıkmazdayım.
Yine çıkmazdayım, çocukluk mazimin sokakları gibi,
sokaklar gibi yıllardır sabitim, tek farkım, karanlığım.

Merak etme, benden başka, hâlâ yazanın yoktur,
Oğuz aklı boşta, gönlü ne boldur aşka, ne yoktur?
Sana yoklukta varlık bahsi sayılır azab-ı kabirden,
marifet, ölüyü dirilten Râbb’imin Kudret’inden.

Ölüleri diriltir yüce Râbb’im, tekrar hortladığımda,
yine seni seversem? Tekrar ölmekte yok, unutamam da,
başka umudum da kalmaz unutmak için, korkarım,
korkularımdan af dilerim, kağıtlara işlediğim Aşk Gölgesi.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 310