Sen yağdığında gökyüzünden, toprak bulur can.
Benden kalanları en yakın kara parçasına göm,
bir gün olur da filizlenirse, kulaklarını süsler.
Eğer sen onları süslemezsen, intiharı denemez çiçekler.

Papatyalar senden esinlenir mimiklerini,
rüzgar estiğinde nasıl salınır köklerinden,
ölmekten beter ettiğini unutma her gün güneşi,
Unutma ayı her gece nasıl ölesiye kahrettiğini.

Bulutlar seni ağlamak için şükreder, seni çizdiğim
kareler seni görünce ters döner, öyle küser,
doya-doya yaşar kış seni, mevsimlerin en sevimlisi.
Seni anlatamadığım her satır, isyan eder.

Tenin beyaz olmasaydı, siyahın anlamı kalmazdı.
Yeşil olmasa gözlerin, ormanlar farksız çöllerden,
Temizliğini baş tacı edip sevmesem, saflığına güven,
ne farkım kalırdı elin-ellerinden seni kirletsem.

Oğuzhan Deniz * Sen kirletmesen de kirlenir insanlar.