Parmaklarımda sigara isleri, içim gibi,
karardı sen gittiğinden beri her şey,
açım, kokuna, gülüşüne, gözlerine,
‘nasıl olabilir hala’ diye sorma, oluyormuş.

Soğuk havada uçuşan buharı gibiyim çayının,
bu uçuş, sigaranın dumanına yetişmek içindir.
İçim benim değil, içinde milyon yağmur taşır bulut,
korsan kutup martısı göze alarak uçar sana.

Aklım uçar güzelliğinden, sonra düşer de,
ayrılık denir adına, adından da nefret ettim,
ne gereği vardı bu kadar şiirsel olmanın?
Bu isme yazacak milyon sözüm olmazdı.

Benim güzel sözcükler yazacak kimsem olmadı,
senin ben kadar söz yazanın yoktur, bir kez oku,
kalbim, tren ve rayların arasında kalmış gibi sıkışır,
gel ve kurtar, o an trende durur, dünya da.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 192