Karamsarlığımı reddetmem için birçok nedenim var.
Var olmasının sadece bir nedeni, ruhum dar.
Kardan bir adam Oğuz-han. Ağlayınca Yağmur Adam.
Kapım ardına kadar açık, soğuk işler dinlemez aşk.

Ey aşk! Adına ne sözler verdim. Hala gerisinde beklerim.
Ahh yâr, adına ne şiirler yazdım. Hala elimde kalemim.
Vah Bedbahtım. Bahtı Bed’im. Gönlü ebedi mahzenim.
Oyy kalbi yaralım. Dağları karlım. Yolları kapalı, aşılmazım.

Ne hale kaldı gönüller, kısa-kısa eğlenceler denediler.

Bu o gönüllerin iflası. İhtirası ihtivada rafta yaftası.
Hakkı değil gidenin yerine gelip, gelende giden gibi olması.
Yazık, daracık bir düşüncede kalıp can çekişmesi.
Oysa ne Karamsar Adam’ın sakalında gizli gamzesi.

Bed sonunu bile-bile üzerine gidiyor hayatta eziğin.
Elini çekinmeden sokuyor taşın altına, kırıntısı gediğin.
Sebebi neydi diyor sonra, bildiği halde cevab-ı sualin.
Kemâline ermesin, cemâli asker yeşili, bahtı kara siluetinin.

#Katib-ûl Cefa