Umursamaz tavrına aşık edip,
karanlıkta kaybolmuştun,
ben yine karanlıkta bekliyordum,
gündüz olana dek oradaydım.

Gün vakti öğleye kadar serindi,
güneş bulutlardan kurtulup tüm sıcaklığı ile ısıtırdı yeryüzünü,
beni kavururdu.
Bundan kurtulmak için bir Aşk Gölge’si bulmuştum.

Esen rüzgar tenime değdikçe,
senden haberler getirirdi,
buna şükrettim.
Gelmeyişinle zaman geçmek bilmedi,
beklemek,
tükenmek bilmedi.

Sonunda gelmiştin,
parmağında yüzük,
takvimimde belliydi oysa günümüz,
buna aldırmayışınla sardı her yanı karanlık,
ve ‘Aşk’ın Gölgesi var oldu o anda.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 001