Yasa bulanacak gerçek bir sebebim oldu,
işte o an benden karanlık Azrail vardı yanında,
tadından bıkmış olmalıydı dünya nefesinin,
insanlar sıkılmış olmalıydı da, ‘git’ istediler.

Bu yarımadanın benim aşık kabadayısı,
en kalaylısı benim gözlerimdir, kahverenginden.
En alaycısı sensin aşk kuşlarından, ötüşüne hasret,
ne özlemdir böyle, ölümde erken gelmek ister.

Ölüm de ben kadar seni özleyemez, işaretimdir,
kefaletindir günahların, bunları öder kurtulursun,
bilirim tüm kazalar aşk adına yaratılmış ilimdir,
ilimden sonra sorgulayacağım, gözlerinin yeşilidir.

Dert bileklerimden kırmızılık olur da damlar,
kafama yaslanan basit demir soğukluğu,
kaynatır kafamın içini de aşkın kadar olamaz,
şimdi tüm gerçeklikten gözlerini yalanıma aç.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 165