Fikir ve aklın elinde olsa vazgeçmek,
için neden yanmıştı onca sene? Bilmiyorsun,
için gerçekten yanmadı henüz, bilmiyorsun,
yanıyorsun aşkımın zerresinden, ölüyorsun.

Seni yaşatmakta kalbimin işi, dişim
tüm düşmanlarımızı parçalar da, seni kırmaz,
kırdığın kalbimde aşklar dolu görüntü,
çerçevelerinde mutluluk donuk bakışları..

Dondu parmaklarım, soğukluğunu yazmaktan,
sayfalar donmuş nehirler, kuzey kutbunu erittim,
soğukluğundan kar yağıyor gökyüzüm,
yüzüm hasret yağmurlara, suçsuzdur.

Şimdi çıkıp gelebilirsin, seni tutan olmadı hiç,
emir almadığın için, emrine amade tüm tabiat,
aşk emrimde de dörtnala koşamaz, soğuktan,
bilekleri kırılan aşk atlarımı, öldürdüm.

Oğuzhan Deniz * Aşk Gölgesi / 114