Aşk Gölgesi’nden, güneşsizlik hastalığım,
Aşk gönlüme girdiğinden beri yastayım,
usta bir aptalım, gölge bitmeden ölürüm de,
yine gözüne değmez koca aptalın, manyağım.

Ben Aşk-ı yüreğimden savurmak için mi Aşığım?
Seni gönlümden atabilecek aptal da kimdir?
Kudret elleriyle yoğurulmuş çamurumdan,
hamdım Aşk’a, doydum Aşk’a, Adem’im, acıkırım.

Kahır bu yüzden yakar canımı, yüzünden ödünç,
güneş küseli yıllara, yıllar aydan alıp aydınlığı,
hediye ettiler karanlığa, bu da yetmedi, ateş geldi,
gönlümü ısıtıp-ısıtıp gitti, şimdi soğuk Aşk ateşi.

Beni vazgeçirmek üzere yaratılmış olan da var,
ondan da vazgeçmek için bir yığın sebebim var,
kulağımın duymadığı güzellikleri söylese dili,
Kemâl’e erer Ruh’um en Aziz Aşk’tan, yıkanır.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 289