Dünya gurur duyuyor, gözlerine görünmekten,
utanıyordur eminim kötülüklerinden, ve sana,
en temiz oksijenini sunup, mutluluk duyuyor,
gözlerinden aldığı için bütün gücünü.

Ve ‘Neden yaşlandı?’ diye sorma, dünya bu,
seni görebilmek için yaşadı 4 milyar yılı,
Kahverengi gözlerime sığıp izledi seni doyasıya,
ve uyuman için sırtını döndü güneşe, üşüse de.

Sen, dünya ve benden gittiğinde, güneşe yolculuk,
içinde sensizliği ve beni de birlikte yakacak,
güneşle yıkanıp, kahrolacak gidişine,
gelmediğin için benim gibi beklemeyecek.

Ben sensizlikte bile, bekleyeceğim seni,
bu aşka, dünyanın da, güneşinde gücü yetmeyecektir,
evrimi başa sarıp önce inkar edecekler Yaratanı,
ben sensizliği de Allah’tan bilip, sana inanacağım.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 180