Uzaklığına Rağmen Nasıl Yakınsın

Uzaklığına Rağmen Nasıl Yakınsın?

Uzaklık eşittir mesafe… Mesafe eşittir zaman…

İnsan uzaklık nedir, bunu uzağa gidince öğrenir. Ufuk kelimesi o zaman anlam kazanır. Hasret bir başka karşılık bulur zihninde. Özlem duygusu içinde çığlıklar atar da dışarıdan her şey normalmiş gibi görünür. Yolların griliği, beyaz çizgileri bir şeyler anlatıyordur artık. Anlamaya başladığın ve yeni fark ettiğin şeyler vardır artık.

Benden uzakta olduğunu mu sanıyorsun? Evet, bu sanmaktan ileri gidemez…

İnsan ‘’Ben’’ kelimesinin içine gizlenmiş en karışık canlıdır, ‘’Aşk’’ bundan filizlenip, dünyaya yeşillik satar, buna rağmen her yer kirlidir… İnsanlar kirlidir, insanların bakışları kirlidir. Düşündükçe korkuyla irkilirsin, için bir sıkılır, bir bıkarsın dünyadan. Oysa, Sen’i hiç ürkütmeyecek yeni yaşamlar vardır uzaklarda. Uzaklardan bakınca öyle görünmez belki ama artık bunu anlayabilirsin…

Ben’den gitsen de gidişin bana hoş geldin…

Bu şiiri yazalı çok oldu. Şiir yazmayalı epeyce bir vakit geçti. Şiirsiz hayatımın içinde bir boşluk yok değil, karamsar ve karmaşık halime geri dönerken, bir annenin karnında yeni yaşamlar filizlenir ve anlam aramaya yeniden başlarsın. Bu çok uzaklardan dünyaya davet ettiğin bir ‘’can’’dır… Bu candan yeni bir ‘’Ben’’ doğar ve öğrenir dünyayı. Çünkü burası O’nun dünyası…

Sahi, öğrenmek ne de tuhaf bir şeydir. Uzaklara gidince öğrenirsin mesela uzaklığın anlamını. Bir şeyleri kaybettiğinde öğrendiğin gibi kaybetmenin anlamını. Su içtiğinde, tarif edemediğin o berrak his… Uzaklık da su gibidir. Tarifi zordur… İçinde bir yerlerde bir zariflik vardır ama ‘’uzaklığın’’… Görmesi pek mümkün değildir.

Sen benden çok uzakta olsan bile aslında yanı başımda gibisindir. Bir zerre uzaklaşamazsın kalbimden. Bunu değiştirmek için elinden bir şey gelmez. Dilediğin kadar uzağa git, ya da dilediğin kadar öl… Kalbimde asla ölemezsin, kalbimden asla uzaklaşamazsın. Bunu biliyor muydun?

Sen benden çok uzakta olsan bile aslında ben hep senin yanındayım. Korkuyla karışık yattığında sana cesaret veririm. Bunun için beni düşünmen yeterlidir… Düşünce çok güzel nimettir. O yüzden benden asla uzaklaşamazsın. Benden kopmak istesen bile ben senden kopmam. Bunu göremiyor olabilirsin.

Ama, zamanı var her şeyin, zamanın bile.

O yüzden, uzaklığına rağmen nasıl yakınsın bir bilsen.

Zaman geçip gidecek, zamanın içindeki bir döngüde artık benim için geçip gitmesi imkansızlaşacak. Çünkü o an ben buralarda olmayacağım. Gelecekte bir an, bir an artık ben buraya tekrar geri dönmemek üzere gideceğim. Herhangi bir yılda, herhangi bir ayda, herhangi bir gün ve herhangi bir günün herhangi bir saatinde buradan gideceğim.

Korkma, dünyada hiçbir şey değişmeyecek. Her şey olduğu gibi kalacak. Portakallar, diğer meyveler uzunca bir süre daha yetişmeye devam edecek. Yağmurlar da aynı şekilde hayat verecek yaratıcının eseriyle.

Çok uzaklara gitsem bile aslında Sen’den hiçbir yere gitmemişimdir.

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Uzaklık