Ve birazdan son bulacak güneşin mesaisi.
Benim için, oysa aydınlatmaktır işi,
dünyanın diğer yüzünü aydınlatırken,
belli eder kendini, dünya da iki yüzlüdür.

Yüzsüz olmasına rağmen güneşte,
kendi etrafında döner ya, anla işte…
Mevlana ne aşkla dönmüştü seyre,
beni derde, keyfe düşüren aşk işte.

Seni betimlemek kolay mı sanıyorsun?
Bu ısrarziyan, bu bile kolay değil…
Mantık aramıyorsun, oysa ne büyük,
ne küçük yağmur aklı var ettim…

Bu büyük bir hissiyat değil midir?
Adına bu kadar ısrar eden de kim?
Sana bu kadar hasret olan da kim?
Peki, yine soruyorum, seven de kim?

Oğuzhan Deniz * Yağmur ne küçük, ne büyük yağmıştı insanlar.