Yanyana yanlış… Ta başından, yanlış yazım hatasıyla, hatalarıyla ünlüdür zaten dünya insanları. İnananları azdır. Yanlışa inanan çok, yanmış olanı çok. Bazı yanlışlar da doğrudur, unutma!

Benim doğrum, tektir, Sen’dir… Ben bilmem öyle akıp gitmeyi, vazgeçip sönmeyi, sönüp yitmeyi bilmem. Zayi nedir bilmez kalbim, safi Sen olmuşken içi, lafı uzatmam. Sen’de hiç yorulmazsın güzelliğinden…

Ama çok bahsedesim var Sen’den, Sen’in gözlerinde saçma olsam da ve gerçekten saçma olsa da bu satırlar… Kahırlar.

Ben acı sevmem, acı vereni severim.
Ben sadece Sen’i sevmem, Sen olmayı severim.
Ben beni sevmem, Sen’i sevmesem,
kimin umurunda ki, onlar bilmezler.

Şimdi yanyana ya da yan yana ne fark eder? Onca boşluk girmişken aramıza, dolmuş gözlerin de manası yok. Yanmaz yine de kirpikler, sönmez yine de gözlerin kıvılcımları.

Ne yalan söyleyeyim, artık şiir yazmak gelmiyor içimden, dışımdan da saçmaladığım bellidir. Oysa, Sen gibi aziz bir sebebim varken şiire, sihir benden göçüp gitti, hayat devrildi gözlerimin önünde. Dünya kutuplarından başladı donmaya yine, yine kasırgalar koptu yüzünde, ağaçlarından vazgeçti, okyanuslarından ve denizlerinden de öyle. Beyaz bir sayfa oldu yine, yeniden yazılmaya değer onca anıyı kazımak için elzem dokunuşların.

Sonra güneş doğacak yine. Vakit henüz erken.

#OD | Sevgiliye Mektuplar * Yanyana / Güneş her yere doğmakla ucuz. Oysa Sen’sin yeryüzüne nevâdir.