Yarin Sesinden
…
”Sevdiğim” diyordu…
Taş olsa çatlar, çelik olsa erirdi,
irade buna dirayet gösteremez…
İşittikçe işitesi gelir insanın,
sesindeki mayhoşluktan sarhoş edip,
nahoş ahvali yok etti.

”Mis kokulum” diyordu…
Tüm kokular düşman oldu bana,
ruhum kabuğundan ayrılıp,
had bildi, başka her şey itaat etti.
Yarin sesinden Oğuz deyişi,
söz gümüşten vazgeçti, sükût altından,
pırlanta misali parladı gözlerim.

Bu beton yığını şehir,
yıkılıp, papatya olmak ister saçlarına,
gönlümün konağına sermiş tahtını,
kalbim telaşlı hizmetkârı,
ne kadar seversem kârdır,
o kadar kaderime şükür.

”Seni seviyorum” diyordu,
nefesi yudumlarken ciğeri,
ruhumu da çekiyordu içine,
Seni Seviyorum dedim de,
sevmek az bana
başımdaki bu Aşk’ı ikiye katla.

Sana Aşık’lık mertebesinde,
Fenâ makamındayım.

Oğuzhan Deniz * Yarin Sesinden