Yaşlanmaktan

Uyanacağız…
İlelebet bir yaşama,
yaşam Aşk’ın yansıması da,
Oğuz Sen’in aynan.
Toprak Rengi gözlerime yatacağın gün,
kahve gözlerinde uyuyacağım gün,
ne kalır Sen’den? Ne kaldı benden?
Çamurdan Adem’in meyvesiyiz,
yağmur yağınca toprak ondan güzel kokar,
toprak bundan güzel, kahve bundan iyi,
mütebâki Aşk’a bir güç, bir umut,
bin güç bin hudut kirpiklerin bile,
Sen’i görmek istedikçe,
gözkapaklarıma sığınırım.

Hafızam tazelendi, taze etim henüz,
zamanda küf tutarken gençliğim,
yüzümün kırışıklarında kafiyelerin,
karışık bir manzara zihnim Aşk’ından,
bundan kış saçlarımın manzarası,
öyle ya,
benim yaşlanmaktan başka işim ne?

#OD – Mütebâki / 16