Sözler biriktirdim dudağımda.
Avuçlarımda papatyalar.
Bir zamanlardı, diyorum.
Bir zaman vardı, biz vardık.
Evet, o istediğimiz yere vardık.
Hemde, hiç geç kalmadan.
Bir birimizin ah-ı’nı almadan.
Sonuç-eşittir, bir...
Yüzü umudum. Gör bak…
Ne acıdır hâl, dudak bal.
Öyle bir saldım kendimi.
Toplayamam, canımâl herhâl.
Sanmazdım terkedilen ben.
Gözçukurlarında gözyaşları.
Hakkım haramsa çıksın can.
Kan toplasın yürek, olsun verem...
Gözlerim âşık bakardı sana.
Ağlayınca belli etmem ancak,
bölünürüm yüzlerce parçaya.
Ziyân ettin her şeyi,
her bildiğimi.
Hezeyân bildin söylediklerimi…
Şükür aslında bir kere daha.
Çıktı söylediklerim doğru.
...
Her bir yanımı sardı, acı.
Ben keder adamı değildim.
Bir acı çekince bin ağlarım bilirsin.
Eder misin hâlime vâh-û ah?
Bir aptallık ettim, bin pis et yedim.
Bir şarab içtim, bin sarhoş gezdim.
Bir baktım gözlere, âmâ oldu...
‘Bed’ yarınları için saklamıştı her şeyi.
Düşü verdi yâri için yazdığı kalem elinden.
Düşürdü dilinden, bir şey gelmez elinden.
Bilirdi hâl-bu-ki ‘bed’ kalmayacağı evinden.
Söylemiştir her şeyde bir kere...
Baktın mı bir gün sahi aşık yüzüme?
Çıktı mı dudaklarından bir gün sahi aşk?
Sen bildin mi aşığın halinden?
Ki aşık olacak mısın gerçekten?
Bilir misin-ki aşk-ı, sarf edersin dilinden?
Görebilir misin-ki aşığı, edersin ezâ...
Her düş, her düşüş.
Bak dilimden düşürmedim ‘yâr’
Hâk görür, içim sâf…
Ey bilgin, bildiğin halde koştun ateşe.
Dilin yandığı halde tattın şârab-ı.
Boş olduğu halde dolu gördün düşü.
Gün oldu kötü, zaten...
Ziyân edildi her gün.
Dünde kaldı. Odamda bütün karanlık.
Tepemde bütün karabulutlar.
Hasımlar şimdi bütün hısımlar.
Ah etme, başın sağdır, şükret kendine.
Bed’duâ etme ‘bed’ tutar bilirim âh…
Ah be...
Günlerin bitmek bilmediği.
Adı ‘insan’ olan her şeytan evladının.
Boş bakan gözlerin toplandığı…
Çiftliğinde üzümün asma-huzurun bahçesi, darağacı.
Saat’in geldiği gün.
Sevgilerin bittiği, dostların gittiği gün.
Aşklar son...
Allah, bilirsin özür kıymet bilirim.
Aşkta ya da Eşk’te, dünde ya da yarında…
Hep var olacak hatalarım beni affet.
Herkesi affet. Hatadâr herkes.
Canım yoluna feda-ki, Hûda ölümüm elinden.
Dua ederim, günah...
Deniz
Gözlerim denizdir benim.
Kirpiklerim şimşek, göz kapaklarım bulut.
Gözyaşlarım yağmur.
Ben öyle derin ve sağanak bir adamım.
Ben, tüyleri ürperten haykırışların sahibi.
Ben, ince-ince muson yağmuruyum.
Bazen turuncu...
Gözü yaşlı ihtiyar-i, uzakta kalmak belki bahtiyar-i.
Sözlerim sana göre riyâ-i, sonuçta benim sözlerim.
Gözlerim sana göre niha-i…
Sözlerim sana göre boş, heyhat bende can ve hayat-i.
O gün gelir sarılır kefen anlarsın.
O gün...
Mahremiyetin olsa ellerin, en kötü işlerde kullandın.
Kusurun olsa bedenin, altın gibi parlatırsın, eminim!
Ben’im yok. Varım yoğum – varsa yoksa üzüntü.
Yazdığım sözlerin çoğunu bilirsin; Saçma!
Cef’a’mın sefâ’sını süreceği...
Ah edip, derdim günahıma.
Suskunluk sarmalı dört bir yanı, cenaze sessizliği.
Karanlık ruhumun tek aydınlığı.
Karamsarın cümleleri uzaktan gelir esinti misal gözlerine.
Ve üşütür gözkapaklarını…
#Katib-ûl Cefa
Kızgın bakan gözlerin sahibi, kabile şefi medeni rahatsız.
Kul’un teni ün yorgunu, suskun, kuzgun misali setler fiyâsız.
Ya mazimin kahramanı sen olmasan?
Ya ben cefâ’nın katib’i olmasaydım?
Yakan bedeni...
Canımı Al Gel
Yıllar ‘vakti’ bile eskitecek. Fark edemediler.
Yar’dan kastım yâren. Bu benim hayatım.
Senin hayatın hep boş virane işler.
Sen, ”Yıllarının” helvasını yapamayacak kadar yaşlısın!
Günahı işleyip...
Yazdığım her sözün efendisi benim. Karanlığın efendisi.
Durdur dervişi sor bakalım dolu mu heybesi?
Boşta olsa istemez derviş, boşuna mıdır derviş?
Onun heybesi dolu acı-keder-aşk ile. İster mi derviş?
İstemez can, öte kalırsa yâr...
Karamsarlığımı reddetmem için birçok nedenim var.
Var olmasının sadece bir nedeni, ruhum dar.
Kardan bir adam Oğuz-han. Ağlayınca Yağmur Adam.
Kapım ardına kadar açık, soğuk işler dinlemez aşk.
Ey aşk! Adına ne sözler verdim. Hala...
Bir yığın şair ile dolu toprak altı, sıra bana gelse.
Şiir dantelli bir kefen en yeni tuhfem, defn-u derine.
*
Yıllarca ölüm bekletti insanları, ölüm bekletilsin.
Neden ecel yerine, kader yazarı insan seçilsin?
*
Ölüm bir...
Gençliğin avuçlarında-ki en büyük hazinendir.
Duvarlara bakar gözlerin uzun süreler, ezilirsin.
Dünya da tek başına bir devlet olduğunu farzet.
Farz-ı kılmadın-ki kazası kapatmaz, kayb-ı farket.
Yaşlandığında tecrübeler...
Hiç bir aşk mezarda devam edemez – Ahirrette de.
Tek bir aşk tüm aşklara ağır basar. Sevgide de.
Kim sevilir-ki bu kadar deme, o kimse değildir.
Benzemez hiç bir kul ona, o bedel dünyalara.
Cihân artık çekilmez halde...
Gözlerimi ağlayarak hebâ ettiğim için özür dilerim Allah’ım.
Ciğerlerimi sigara içerek kirlettiğim için özür dilerim Allah’ım.
Günlerimi ibadetinden uzak geçirdiğim için özür dilerim Allah’ım.
Sözlerim de küfürler...
Saf ve temiz bir çocuksun, oyuncaklar hediyen.
İnsan gibi, kırılınca(Ölünce) gömülür kabriyen.
Pili bittiğinde hırpala, bozuldu deyip savur-saç.
Oğulların gibi yıllar sonra itilirsin beyaz olunca saç.
Ne ekersen onu biçersin...
Bir gül uğruna ölmeyi seçebilirim ki, ölebilirim.
Bir gül’ün toprağına gübrelik olarak katılabilirim.
Bir gün isterim, diğer her günden aydınlık olsun.
Bir gün isterim ki, hiç bitmesin ölümden diğer olsun.
Bir yar...
Döner ki devrân anlar O, O adı yasaklı dilime.
Döner ki Mevlâna, Mevlâ adına, ben de öyle.
Dilim asıl etmezdi bütün bu kelâm-ı ahtım vardı.
Döktüm işte, bu son beytler gibi bitti tüm aşk’ı.
Ne çok bilmişim ki dediklerim...