Ben bir aşığım, aşkının yolunda kırıldım,
kırıldım da saçıldı etrafa aşktan damlalar,
ak saçlarımdan ilham aldı da şairler,
beyazlığını yazdılar aşkın, meşkin, senin.

Kendinden başka kimse kalmadı sandığında,
çevir başını bak, oradayım ben asırlardır,
aşkına bir secde etmediğim kalmıştır da,
bunun dışında her meyden tattı dilim, yandı.

Yanmakta yetmedi, kovdum yüzümü aynadan,
kovulmakta yetmedi, kaçtım seni anımsatanlardan,
kendimden de yürüdüm gittim uzaklara,
nasıl bir aşktır-ki yeryüzünde her yüz seni hatırlatır.

Gel de kanma kandan kırmızı dudaklarından,
fısıldadığın ninni gibi sesine, sesin neyime?
Ben afkurdukça kurudu dudaklarım, boğazım,
soludukça nefesim, aşkın ördü gönlüme ağ.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 139