Gökyüzü kadar yakın olsan bile,
güneşte kavrulacak bedenimle,
gelip kapanırım ayaklarına da,
sen güneşten daha uzaksın gönlüme.

Gururumda cabası, izin verir mi?
Bilinmez, gelmenden bahsetmek gibi,
yeterli kelimeler yok aklımda,
ellerim bu yüzden yazamıyor.

Ancak kalbim en saf hali ile yaşıyor,
bazen yazmadan bekliyor, günlerce,
ihlamı biriktirip bir anda kusuyor,
kadı kızında-ki kusur gibi buda.

Ama bak aşkıma, ne kadar kusursuz.
Evrenin en ince ayrıntısı kadar berrak,
aşkımı anlaman için ölmem mi gerekiyor?
O zaman kalbimi ellerine hediye ederim.

Oğuzhan Deniz * Uzaklığından belli değil mi gözlerinin netliği insanlar?