Aşk yokmuş… diyebilmek için, doğmamam gerekti.
Olmaman gerekti.
Kalbim serzenişlerinde, irtifası yerle bir edilirken,
özlemiştim sesinin ince tınılarını…
Ses tellerinden uyandığım güzel sabaha,
günaydın de yine bana… gün aysa da aymasa da.

Vakti gelince kalbimi buruşturup at,
asılan yüzümden binlerce Aşk isyanı mimik…
Ey sevdiğim kadın, aldırma, gönlüm ucuz bohça,
serip-serip topluyorum hayat pazarında…
Şükür bereketine yine de,
yeşillenmiş dünyamın oksijenidir saçların,
karanlık yolumun ışığıdır gözlerin,
kirlenmiş ellerimin tövbesidir ellerin…

Ey sevdiğim kadın,
gözlerimden topla ne kadar Aşk varsa,
varsa yoksa Sen olmuş adamdan da korkulur bilmez misin?
Öyle ya,
benim gibi yanmaz mısın Aşk’tan?
Karnı tokun yoktur isteği,
kalbi boşun çoktur gidesi,
gözleri Sen olmuş adamın kolay mı görebilmesi?

#Kahve Etkisi / 014